Γράφει η συγγραφέας Βασιλική Χαμαμτζή-Κάσδαγλη
Ήρθε άραγε για να μείνει; Θέλει να μείνει; Για την ώρα μπορεί και να μην είναι πολύ σίγουρος, η πορεία όμως μπορεί και να τον γλυκάνει, άτιμο και μεθυστικό το άρωμα της πολιτικής, ξεπερνάει ακόμα και κείνο τογλύκισμα των λωτοφάγων!
Όμως κατά πως φαίνεται, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος, τόσα έχουν δει τα μάτια μας, ο Κασσελάκης, σαν διάττοντας πολιτικός αστέρας, θα χαθεί, θα εξαϋλωθεί, η μοίρα αυτών που φυτρώνουν απότομα, και άρα το πιθανότερο, είναι να μην μπορέσει να παραμείνει στο πολιτικό σκηνικό, όχι ότι πολλοί άλλοι αξίζουν περισσότερο, απλά η ανεπάρκεια τους, τουςκάνει να μην εκτίθενταιτόσο σ’ αυτά που λέγονται socialmedia.Και όπως έλεγε και η Κωνσταντάρα σε μια ελληνική ταινία « άτιμη κοινωνία, άλλους τους ανεβάζεις και άλλους τους κατεβάζεις» τί είναι λοιπόν τα social; Κοινωνία που βιάζεται να γίνει μοντέρνα άνευ όρων, σαν εκείνο το τραγούδι της βλάχας που άλλαξε εξωτερικά και κατέβηκε στην Αθήνα!Μια κοινωνία που αλλάζει μάσκες κάθε μέρα. Μόνο που ο Κασσελάκης και οι πίσω από αυτόν, ξέρουν να το παίζουν καλά αυτό το παιχνίδι. Όμως το παιχνίδι δεν παίζεται με μόνο μια ομάδα. Όχι, μην φανεί πως έχω θέμα με την εξέλιξη, το αντίθετο μάλιστα, τα εργαλεία που έχουμε σήμερα είναι πολύτιμα και άκρως απαραίτητα, αρκεί να μείνουν εργαλεία και να μην γίνουμε εμείς εργαλεία σ’ αυτά!
Στο δια ταύτα όμως. Ο Κασσελάκης μπορεί να φύγει, η περσόνα του όμως θα μείνει , φυτεύτηκε! Την φύτεψανκιόλας, και θα καρπίσει, αργά, νωρίς….και κανείς ακόμα από μας τους κοινούς θνητούς δεν γνωρίζει τί καρπούς θα δέσει!
Αρκετός κόσμος, όχι πολύς, φαίνεται πως διψάει για κάτι αλλιώτικο, κάτι καινούργιο, ένα πρόσωπο που θα τους οδηγήσει κάπου αλλιώτικα, κάπου που θα μυρίζει ελπίδα, ακριβώς γιατί θα είναι διαφορετικό και άγνωστο. Φαίνεται πως δεν τους ενδιαφέρει αν γνωρίζει από πολιτική, μπούχτισαν με όλους όσους κάνουν πως ξέρουν, και αυτό γιατί μικρή μερίδα του κόσμου, αρκετή όμως για να φέρει τα πάνω κάτω, έμαθαν να αναγνωρίζουν τα πάντα από τη φλούδα και από το πόσο γρήγορα εξελίσσεται. Άλλωστε, όπως πια φαίνεται καθαρά, μέσα από την εμφάνιση του κ.Κασσελάκη οδηγούμαστε, σημεία και αυτά των καιρών δυστυχώς, σε έναν δρόμο απολίτικ που δεν ξέρουμε που θα μας βγάλει, αδιαφορούμε, δεν ξέρουμε καν αν είναι δρόμος, αέρας, απέραντος ουρανός χωρίς σύνορα… έναν.. δρόμο όπου η εμφάνιση του κ.Κασσελάκη ήταν απαραίτητη για αρχή.Ένα.. δρόμο που ο αρχηγός θα είναι μόνο εικόνα, όμορφη και προσιτή στον λαό, που θα χαϊδεύει αυτιά μάτια και θα σκορπίζει αρώματα και ελπίδες.Παγκόσμιο θέμα, όχι μόνο Ελληνικό.Ένα σύστημα επικίνδυνο έτσι και αλλιώς , ένα σύστημα που βολεύεται και χρησιμοποιεί ανθρώπους που η ωριμότητα υπάρχει μονάχα στα φρούτα που παράγουν, μα που το επακόλουθο θα το πληρώσουμε όλοι! Γιατί η πολιτική είναι ζωή! Γιατί η ζωή, η τέχνη της ζωής δεν μπορεί να είναι απολίτικ, όπως και δεν μπορεί να ανθίσει στα άκρα! Όμως θέλω να ελπίζω σ’ αυτό που είπε ο αείμνηστος Παύλος Μπακογιάννης, θύμα της 17 Νοέμβρη, « Η Δημοκρατία δεν γνωρίζει από αδιέξοδα και απλουστεύσεις».
