Ν. Λυγερός
Βλέπουμε ότι τα πράγματα εξελίσσονται πολύ γρήγορα στη Μέση Ανατολή, καταλαβαίνουμε ότι ακόμα και η Τουρκία θέλει να παίξει έναν ρόλο και αυτός ο ρόλος είναι πολύ επικίνδυνος, το ξέρουμε, αλλά βλέπουμε ότι το διαχειρίζεται πολύ σωστά και ο Αμερικανός Υπουργός Εξωτερικών. Ποια είναι η ιδέα; Αμέσως μετά την επίσκεψη που έκανε στο Ισραήλ, έκανε και μια επίσκεψη στη Δυτική Όχθη, που πολλοί δεν το περίμεναν, ενώ έπρεπε να το κάνει γιατί είναι ένας τρόπος να σταθεροποιήσει την περιοχή και να μη βασιζόμαστε αποκλειστικά στη Γάζα.
Τώρα βλέπουμε ότι στη σειρά έρχεται η Τουρκία. Γιατί έρχεται η Τουρκία; Γιατί με την Αμερική υπάρχουν δύο θέματα, υπάρχει το Κουρδικό, υπάρχουν και τα F-16, αλλά το κυριότερο για την Τουρκία είναι, να φανεί τουλάχιστον, ότι μπορεί να παίξει έναν ρόλο σημαντικό στην περιοχή. Θέλει να αναδείξει το Οθωμανικό παρελθόν της Γάζας, ταυτόχρονα καταλαβαίνει ότι οι Άραβες βλέπουν με ένα κακό μάτι αυτήν την επιχείρηση και ταυτόχρονα όπως το βλέπουμε με τις δηλώσεις του Ερντογάν, θέλει να αναδείξει ότι είναι εναντίον της Δύσης κτλ.
Έχει ενδιαφέρον γιατί, ενώ είναι εναντίον της Δύσης, έκανε ό,τι μπορούσε για να έρθει ο Μπλίνκεν στην Τουρκία, μετά από την Ραμάλα, έτσι ώστε να εξασφαλίσει τουλάχιστον το θεωρητικό πλαίσιο της παρουσίας της Τουρκίας, σε όλες αυτές τις διαπραγματεύσεις. Η ουσία ποια είναι; Είναι ότι οι Αμερικανοί σίγουρα θα πάνε, σίγουρα θα πάνε χωρίς να δώσουν απολύτως τίποτα, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να δώσει κάτι ο Μπλίνκεν, δεν μπορεί να είναι τίποτα το σίγουρο ούτε για το θέμα των F-16, ούτε για τους Κούρδους και από την άλλη πλευρά, ούτως ή άλλως, οι υποσχέσεις που θα δώσει δεν είναι δεσμευτικές, άρα θα είναι καθαρά ένα εθιμοτυπικό, για να πει ότι η Τουρκία παραμένει στο ΝΑΤΟ, στη δική μας την πλευρά και δεν έχει πάει στη Ρωσία.
Το θέμα είναι ότι και οι Αμερικανοί καταλαβαίνουν ότι, άμα έχουμε ένα άνοιγμα μετώπου, γιατί το έχουν ήδη με το Ουκρανικό και τώρα με το Ισραηλινό, δεν πρέπει να τους απασχολεί και πάρα πολύ, γιατί έχουν κι έναν κυρίαρχο εχθρό που είναι η Κίνα. Η Κίνα είναι έτοιμη να παίξει το ρόλο της, όπως κάνει και στο Ουκρανικό με τη Ρωσία, αυτό όμως που έχει σημασία είναι ότι διαμορφώνεται μια κατάσταση, που δεν δίνει μεγάλες δυνατότητες στην Τουρκία και αυτό εκνευρίζει τον Τούρκο, αλλά ο Τούρκος ό,τι και να κάνει, δεν μπορεί να δεχτούν οι Αμερικανοί να κάνουν ό,τι να ‘ναι, με τις δηλώσεις που κάνει εναντίον της Αμερικής, εναντίον της Ευρώπης και εναντίον της Δύσης.
Άρα βλέπουμε ότι είναι ένα παίγνιο ελιγμών, δεν θα υπάρχει κανένας συνδυασμός, καμιά θυσία, απλώς θα υπάρχει μια παρουσία που δεν έχει απαραίτητη ουσία τώρα, αλλά στη συνέχεια θα περάσουμε στο άλλο στάδιο, στο οποίο δε θα μπορεί να παίξει πολύ η Τουρκία.
