Του Θανάση Μαμάκου, υποψήφιου Δημάρχου Λαρισαίων
Το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη επανέφερε στη συζήτηση, το μεγάλο θέμα των σιδηροδρομικών γραμμών που περνούν από τον ιστό της πόλης και που παραμένει άλυτο, να σέρνεται στη διάρκεια των χρόνων και να ανασύρεται μόνο όταν συμβαίνει κάποιο τραγικό συμβάν.
Η πόλη συνεχίζει να κόβεται στα δύο από τις γραμμές, η ασφάλεια στη μετακίνηση των πολιτών να εξαρτάται από χειροκίνητες μπάρες που παραμένουν εκεί, παραπέμποντας σε περασμένες μακρινές δεκαετίες, ενώ η εικόνα δίπλα από τις γραμμές, μέσα στην πόλη, να αποτελεί μια μόνιμη προσβολή για τους κατοίκους της.
Χάσαμε δυστυχώς σαν πόλη, 9 χρόνια, σε γενικόλογες αναφορές, σε ανταλλαγές εγγράφων, σε συσκέψεις υπηρεσιακών παραγόντων, σε σχέδια χωρίς καμία μελέτη, κανένα σχεδιασμό, καμία προοπτική.
Η Δημοτική Αρχή «παραδόθηκε» στη δύναμη του κεντρικού κράτους, στις «ενστάσεις και αντιρρήσεις» του ΟΣΕ και προδόθηκε από τη δική της αναιμική παρέμβαση, που απείχε παρασάγγας από μια πραγματική και ουσιαστική διεκδίκηση λύσεων που είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίες.
Έστω και έτσι θα πρέπει επιτέλους να δρομολογηθούν λύσεις.
Λύσεις εφικτές και άμεσες, πέρα και έξω από τη γενικότερη συμφωνία όλων μας – φαντάζομαι – στο θέμα της υπογειοποίησης των γραμμών.
Υπάρχουν οι αρμοδιότητες του ΟΣΕ και εκείνες του Δήμου.
Ο Δήμος όμως είναι αυτός που με την καθημερινή και συντονισμένη του πίεση θα επιβάλλει λύσεις, θα οδηγήσει σε αποφάσεις, που πρέπει να κινηθούν σε τρία επίπεδα:
Το πρώτο (το άμεσο): Η ασφάλεια των πολιτών. Περιφράξεις γραμμών – ηχοπετάσματα που πρόκειται να υλοποιήσει η Περιφέρεια Θεσσαλίας – Επαναλειτουργία υπέργειων διαβάσεων – Καλή λειτουργία υπόγειων διαβάσεων.
Να εξεταστούν οι παρεμβάσεις που μπορούν να γίνουν στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων του Δήμου, στα όρια της περίφραξης των γραμμών (Νέα Πολιτεία, Λατταμύα, περιοχή Σταθμού, ΑΤΑ, Νέα Σμύρνη)
Εκσυγχρονισμός του συστήματος λειτουργίας των μπαρών στις γνωστές διαβάσεις.
Το δεύτερο ( Μεσοπρόθεσμα) : Με δεδομένο το ότι ένα πιθανό έργο υπογειοποίησης των γραμμών θα καθυστερήσει και θα κοστίσει ποσά που ίσως στην τωρινή φάση να είναι απαγορευτικά, να συζητήσουμε σοβαρά το ενδεχόμενο δημιουργίας υπόγειων διαβάσεων για αυτοκίνητα και πεζούς. Είναι μια λύση που τη δείχνει η ίδια η ζωή της πόλης, με τη λειτουργία των αντίστοιχων διαβάσεων στις οδούς Φαρσάλων και Εχεκρατίδα! Είναι σαφώς μια πρόταση με πολύ μικρότερο κόστος και υλοποιήσιμη σε πολύ μικρότερο χρονικό διάστημα.
Μπορεί επίσης να χρηματοδοτηθεί από προγράμματα για την προσπελασιμότητα στην πόλη .
Ίσως και από το Ταμείο Ανάκαμψης υπό προϋποθέσεις που όμως δεν είναι απαγορευτικές.
Να δούμε σοβαρά και τα Επιχειρησιακά Προγράμματα «Ενίσχυση της Προσπελασιμότητας» και «Περιβάλλον - Αειφόρος Ανάπτυξη», με τη συνδρομή του Ταμείου Συνοχής και του ΕΣΠΑ, το οποίο μάλιστα για την περίοδο 2021 -2027 ενισχύει τη στήριξη των πόλεων με σημαντικά κονδύλια.
Να θυμίσω στο σημείο αυτό, το Στρατηγικό Πλαίσιο Επενδύσεων Μεταφορών (ΣΠΕΜ) 2014-2025 που καθορίζει τη στρατηγική ανάπτυξης των Μεταφορών της Χώρας για την περίοδο 2014 - 2025 και καλύπτει όλα τα μέσα μεταφοράς (οδικές, σιδηροδρομικές, θαλάσσιες, εναέριες μεταφορές), όλους τους τύπους μεταφοράς (επιβάτες, εμπορεύματα) και γεωγραφικά όλες τις περιφέρειες της χώρας!
Επίσης, καλύπτει - σε σχέση με τον προγραμματισμό των υποδομών μεταφορών - τη συμβολή στον «Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο Μεταφορών», σύμφωνα με τον Κανονισμό Διευρωπαϊκών Δικτύων.
Η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας για παράδειγμα ενέταξε αρκετά έργα που έχουν σχέση με το σιδηρόδρομο. Ας ρίξουμε μια ματιά!
Υπάρχουν περιθώρια και δυνατότητες αξιοποίησης του έστω την τελευταία στιγμή;
Αν συμφωνήσουμε σε μια τέτοια διαδικασία οφείλουμε να ξεκινήσουμε τη διαμόρφωση μιας σοβαρής και συγκροτημένης πρότασης, αξιοποιώντας το επιστημονικό δυναμικό της πόλης μας και να διεκδικήσουμε σαν πόλη, με μια γροθιά, την υλοποίησή της.
Θα πετύχουμε καλύτερες συνθήκες ασφάλειας και προσπελασιμότητας σε μια πόλη που δεν θα κόβεται στα δύο και θα διασφαλίσουμε την καλύτερη λειτουργία όλων. Πιστεύω ότι είναι εφικτό!
Το τρίτο: (Το μακροπρόθεσμο)… Είτε η υπογειοποίηση των γραμμών, είτε το by pass, είτε η μεταφορά του εμπορευματικού σταθμού, είναι λύσεις που μπορούν να έχουν μακροπρόθεσμα χαρακτηριστικά.
Δεν αρκεί να επαναπαυόμαστε στο ότι προτείνουμε κάτι που δεν πρόκειται να γίνει, γιατί ο ΟΣΕ ή η όποια Κυβέρνηση δεν μπορεί να αναλάβει το κόστος του…
Ούτε βεβαίως να σκιαμαχούμε ρίχνοντας τις ευθύνες από τον έναν στον άλλο, χωρίς αποτέλεσμα για την πόλη.
Πρέπει να μπορούμε να πείσουμε ότι αυτές οι προτάσεις είναι εφικτές και υλοποιήσιμες.
Που σημαίνει πως πριν από οποιαδήποτε διεκδίκηση οφείλουμε να έχουμε ετοιμάσει την ολοκληρωμένη πρότασή μας, λαμβάνοντας υπόψη κάθε πιθανή παράμετρο.
Η μελέτη λοιπόν για αυτές τις λύσεις είναι το πρώτο που πρέπει να υλοποιηθεί με συνεργασία Υπουργείου – Περιφέρειας - Δήμου και ΤΕΕ.
Η υπόθεση της επίλυσης του προβλήματος της διέλευσης των γραμμών του τρένου από τον ιστό της πόλης, πρέπει να γίνει υπόθεση ολόκληρης της πόλης.
Δεν αφορά κάποια στελέχη μιας Δημοτικής Αρχής, ούτε μόνο κάποιους ειδικούς, ούτε μια ομάδα μόνο πολιτών.
Πρέπει να καταλάβουμε ότι αφορά τον καθένα και την καθεμιά.
Έτσι η διεκδίκηση της λύσης θα γίνει με πολύ καλύτερους όρους και προϋποθέσεις, με τους πολίτες ενημερωμένους, συνειδητοποιημένους και μπροστά στις διεκδικήσεις.
