Εκλογές στον ορίζοντα… Μια σπουδαία πολιτειακή διαδικασία, που δυστυχώς αντιμετωπίζεται με εξαιρετική προχειρότητα. Οι προεκλογικές «φανφάρες» πολλές, το βασικό διακύβευμα της κάλπης απαξιωμένο, η ποιότητα του πολιτικού διαλόγου χαμηλή, οι τελικές επιλογές των υποψηφίων βιαστικές και πρόχειρες.

Kι όπως διάβαζα την εφημερίδα μου τι να δω…; Το όνομα αυτής: «ΔΗΜΗΤΡΑ». Δεν μιλώ για κάποια ξεχωριστή επιλογή υποψήφιας στις επερχόμενες εκλογές, ούτε για μία φανταχτερή «τηλε-Persona» του εγχώριου lifestyle, που γεμίζει με τηλεοπτική «ποιότητα» τις καθημερινές μας. Ούτε καν για την αρχαία θεά του Ολύμπου και προστάτιδα της μητρότητας και της οικογένειας.

Αναφέρομαι στο νέο προεκλογικό οικονομικό «πείραμα» της χώρας, που ήρθε να σώσει τον τόπο που δεν σώζεται με τίποτα…

Συνεχίζω να διαβάζω την εφημερίδα μου και όπως γυρίζω σελίδα, στέκομαι στα 36 κόμματα που τελικά θα λάβουν μέρος στις εκλογές του Μαΐου. Πόση ξεκαρδιστική «αρλούμπα» να χωρέσουν οι ελληνικές προεκλογικές εκστρατείες; Πόση ανόητη ψηφοθηρία σε θολά εκλογικά νερά; Πόσους «μετά Χριστόν» θαυματοποιούς να αντέξει αυτός ο έρμος τόπος;

Πίστευα ότι μετά τις τελευταίες δεκαετίες στην προεκλογική κονίστρα του τόπου, τα έχω δει όλα. Είναι όμως έτσι; Από τις πίτσες που έστελναν στον Βασίλη Λεβέντη του 0,1%, από τα ποσοστά κάποτε του 1% των γραφικών συνωμοσιολόγων του τόπου, μέχρι τα πρόσκαιρα μορφώματα του Facebook και τις πληρωμές με «ΔΗΜΗΤΡΕΣ» του κ. καθηγητή με ένα (Ν).

Γιατί καλά τα οικονομοτεχνικά λογύδρια στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων, που εντυπωσιάζουν τους φοιτητές και άλλο να λες την προεκλογική σου μπαρούφα, παίζοντας στ’ αλήθεια «Monopoly» με την τσέπη και την ευημερία όλων μας. Ειδικά όταν οι δικές σου καταθέσεις είναι εκτός Ελλάδας…

Σε ακόμη μία ελληνική προεκλογική περίοδο η σαχλαμάρα «χτυπάει… κόκκινο». Ο ένας λέει «Ναι» σε κυβέρνηση ηττημένων με λίγο από «ανοχή», πιστεύοντας ότι ακόμη μπορούμε να βαράμε τα νταούλια και οι αγορές να χορεύουν. Ο άλλος δεν θέλει για Πρωθυπουργό τον μεν, ούτε για εταίρο τον δε, αλλά ταυτόχρονα δεν προτείνει κανέναν Πρωθυπουργό.

Κάποιος άλλος επαναφέρει κάθε μέρα στις μνήμες μας τις τραγικές στιγμές του 2015, με τις ουρές έξω από τα ATM, μιλώντας για πληρωμές με «Δήμητρα» και «Οδυσσέα» και είχαμε και την «κορυφαία» συζήτηση για το αν ο Άρειος Πάγος θα εγκρίνει τη συμμετοχή πολιτικών «ογκόλιθων», που από τη γράμμωση των γυμναστηρίων κάποτε, η οργή της πλατείας μετέτρεψε σε Κοινοβουλευτικούς «ήρωες» σήμερα. Ας σοβαρευτούμε.

Δυστυχώς δεν έχουμε αντιληφθεί πλήρως τη δύναμη της ψήφου. Όχι δεν ισοδυναμεί με το κέρασμα σε μία ταβέρνα από έναν υποψήφιο Βουλευτή, ούτε με το ρουσφέτι που έγινε κάποτε. Ούτε καν με το τάξιμο της επόμενης μέρας. Ο Αβραάμ Λίνκολν είχε πει : «Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».

Αρκετά με της επικίνδυνες προεκλογικές «φαντασιώσεις» που κάποτε οδήγησαν τη χώρα ένα βήμα από το γκρεμό. Αρκετά με τους παράλληλους μονολόγους των ανούσιων debate που τελικά δεν βλέπει κανείς.

Αρκετά με τα «παχιά» λόγια προεκλογικής βλακείας, που «έπιασαν ταβάνι». Η χώρα θέλει σταθερές κυβερνήσεις. Η γενιά μου θέλει ξεκάθαρες λύσεις και κυρίως γενναίες πράξεις. Τις έχετε…;

Βάσος Π. Καραμπίλιας

Δικηγόρος Αθηνών

Επιστημονικός συνεργάτης στη Βουλή των Ελλήνων