Ν. Λυγερός
Με την διακήρυξη το 2007, των Δικαιωμάτων των Αυτόχθονων Λαών στα Ηνωμένα Έθνη, εισήλθαμε σε μια νέα εποχή που είναι ουσιαστική διότι αποτελεί επί της ουσίας τη χρονογέφυρα μεταξύ των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Δικαιωμάτων της Ανθρωπότητας. Η θεμελιακή συνέχεια έχει ενισχυθεί με αυτή τη Διακήρυξη παρόλο που αυτή παραμένει συμβουλευτική αφού δεν μπορεί να επιβληθεί στα κράτη. Είναι ένα πλαίσιο ανθρώπινο και δεοντολογικό για τις δημοκρατίες αφού με αυτό το κείμενο μπορούν να πορευτούν διότι έχουν ένα σημείο αναφοράς για να εκφραστούν ελεύθερα και να κάνουν τις κατάλληλες χρονικές επιλογές. Με αυτό το πλαίσιο, το θέμα του Δημοψηφίσματος στην Αυστραλία αποτελεί μια συνέχεια. Είναι μάλιστα επακόλουθο αφού πολλές από τις προτάσεις των Δικαιωμάτων των Αυτόχθονων Λαών προέρχονται από την Αυστραλία λόγω των Αβορίγινων. Είναι λοιπόν μια ιδέα να ενταχθεί αυτό το νοητικό σχήμα μέσα στο Σύνταγμα της Αυστραλίας. Μπορεί το λεκτικό να τροποποιηθεί ακόμα έως την τελική του μορφή που θα έχει στη διεξαγωγή του Δημοψηφίσματος αλλά όλοι αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να υπάρχει μια συνέχεια κι ότι θα πρέπει να συντονιστούν πέραν των πολιτικών προσεγγίσεων που είναι μόνο εμπόδια και να ασχοληθούμε με την ουσία του θέματος για να είναι η Αυστραλία ένα παράδειγμα προς μίμηση για άλλες δημοκρατικές χώρες.
