N. Λυγερός
Λόγω των σκληρών καιρικών συνθηκών που ζούμε, είναι πολλοί που λένε πολλά και βέβαια ακούμε κι ό,τι να είναι. Πρέπει να καταλάβουμε ότι οι καιρικές συνθήκες δεν είναι ούτε πολιτικές συνθήκες ούτε στρατιωτικές συνθήκες.
Αυτό που έχει σημασία είναι πώς αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση, η οποία είναι ακραία, η οποία δεν είναι απαραίτητα προβλεπόμενη στο επίπεδο που έχουν φτάσει τα πράγματα και κατά συνέπεια πρέπει να δούμε ποια είναι η ανταπόκρισή μας. Αυτό που βλέπουμε σε πρακτικό επίπεδο είναι ότι π.χ. χάρη στον στρατό είναι πολλοί από τους πολίτες μας που σώθηκαν και άμα δεν υπήρχαν αυτές οι επεμβάσεις δεν θα είχε γίνει η σωτηρία τους.
Το άλλο που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι ο στρατός δεν είναι προγραμματισμένος να κάνει κινήσεις όποτε να είναι χωρίς να ακολουθεί το θεσμικό πλαίσιο, γιατί είμαστε σε μια δημοκρατία. Άρα υπάρχει ένα πρωτόκολλο, το ακολουθούμε και πάνω σ’ αυτό λειτουργούμε.
Αυτό που μπορούμε λοιπόν να πούμε είναι ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις κάνουν το καθήκον τους, ποντάρουμε πάνω σ’ αυτούς, είναι πάντοτε σαν μία ενίσχυση γενικότερα της Πυροσβεστικής που είναι πάντοτε η πρώτη στο μέτωπο με τέτοιες συνθήκες, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι και πολιτικές αποφάσεις.
Άρα είναι κατανοητό όταν υπάρχει αγανάκτηση ή όταν υπάρχουν νεκροί, όταν υπάρχει μια κατάσταση που φαίνεται να είναι εντελώς καταστροφική, να υπάρχουν διάφορες φωνές που λένε διάφορα. Υπάρχουν όμως δύο κατηγορίες.
Υπάρχουν οι φωνές αγανάκτησης γιατί δεν ξέρουν καλά όλα τα τραγικά δεδομένα και αγανακτούν, άρα πρέπει να εκτονωθούν, υπάρχουν κι οι φωνές οι οποίες είναι πιο ύπουλες και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις συνθήκες.
Εδώ πρέπει να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί, γιατί η ιδέα είναι ότι όταν καταφέρνουμε να μετατρέψουμε καιρικές συνθήκες σε πολιτικές συνθήκες, δείχνει και μια ανωριμότητα όσον αφορά το πολιτικό πλαίσιο.
Πρέπει αντιθέτως να είμαστε μαζί, γιατί έχουμε ζήσει τις πυρκαγιές, τώρα ζούμε τις πλημμύρες, είναι και τα δύο ακραία φαινόμενα που δεν έχουμε δει σε αυτό το μέγεθος στην ιστορία της Ελλάδος εδώ και όχι δεκαετίες αλλά από τον προηγούμενο αιώνα και πρέπει λοιπόν να το έχουμε στο μυαλό μας όταν συζητάμε γι’ αυτά τα θέματα.
Αυτό που έχει σημασία λοιπόν δεν είναι η άμεση αντιμετώπιση ενός φαινομένου που δεν μπορείς να προβλέψεις σε τέτοιο μέγεθος, αλλά τι γίνεται σε βάθος χρόνου, όταν ενεργοποιείται όλο το θεσμικό πλαίσιο για να προστατέψει αποτελεσματικά τους πολίτες της δημοκρατίας μας.
