Σε σχετικό κάλεσμα η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισας και Σχολείο αλληλεγύης αναφέρει τα εξής:
Πέρασε πάνω από ένας χρόνος, που έκλεισαν τα σύνορα για τους ανθρώπους που δραπετεύουν από τον πόλεμο και την εξαθλίωση, προκειμένου να σώσουν τη ζωή τους.
Τα νησιά του Αιγαίου έχουν μετατραπεί σε φυλακές για τους πρόσφυγες, όπου τα δικαιώματα τους τίθενται σε αναστολή, ενώ κηλίδες σε όλο το χάρτη της ηπειρωτικής Ελλάδας είναι πλέον τα στρατόπεδα εγκλεισμού των προσφύγων . Σε άθλιες συνθήκες σε βιομηχανικά κτίρια , σε πρώην στρατόπεδα εκτός πολεοδομικού και κοινωνικού ιστού , ουσιαστικά τόποι εκτοπισμού και αποκλεισμού, που καθιστούν τους πρόσφυγες “αόρατους”.
Η μετακίνηση των προσφύγων από τις πατρίδες τους λόγω του πολέμου χαρακτηρίστηκε «προσφυγική κρίση» (ο πόλεμος αντίθετα δεν χαρακτηρίστηκε ως τέτοια), ώστε να εμπεδωθεί η κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να νομιμοποιηθούν τα στρατόπεδα εγκλεισμού, ο ρόλος της αστυνομίας και του στρατού στη φύλαξη τους και οι δεκάδες ΜΚΟ στη διαχείριση τους.
Είναι αυτονόητο πως η γκετοποίηση και ο αποκλεισμός αποτελούν το πρόσφορο έδαφος για τον φασισμό.
Αυτή τη πραγματικότητα δεν μπορούμε να την αποδεχτούμε, ούτε την προσφιλή πλέον τακτική ότι δεν υπάρχει εναλλακτική λύση. Γιατί εναλλακτική λύση υπάρχει , αλλά προφανώς δεν την περιμένουμε από τους κυβερνώντες. Η λύση αυτή θα έρθει όταν ξαναφέρουμε στην επιφάνεια την αλληλεγγύη. Την αλληλεγγύη που επέδειξε η πλειοψηφία της κοινωνίας όταν τα καραβάνια των προσφύγων διέσχιζαν την χώρα. Αυτή θα επανακτήσουμε με άλλους τρόπους τώρα.
Μετά από κάλεσμα της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας ξεκίνησε να λειτουργεί, πριν το καλοκαίρι, στον κοινωνικό χώρο paratod@s Φαρμακίδου 4, το «Σχολείο Αλληλεγγύης» για πρόσφυγες και μετανάστ(ρι)ες. Στόχος του σχολείου είναι μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας να σπάσει ο κοινωνικός αποκλεισμός, να αναπτύξουμε σχέσεις αλληλοσεβασμού, συνεργασίας και αλληλοβοήθειας, να αγωνιστούμε μαζί, να ζήσουμε μαζί.
Για να αντικατασταθεί επιτέλους αυτό το αφηρημένο «πρόσφυγες» με τα ονόματά τους.
Δεν είναι κάποιοι αόρατοι που μένουν στο Κουτσόχερο. Είναι ο Λιας, και η Ρουάντα που θέλουν να έρχονται πιο συχνά στην πόλη αλλά τα ελάχιστα δρομολόγια και το ακριβό εισιτήριο είναι αποτρεπτικά. Ο Χασάν και η Χαγιάτ που αναρωτιούνται γιατί οι διαδικασίες μετεγκατάστασης κινούνται με ρυθμούς χελώνας και δεν μπορούν να πάνε στη Γερμανία, να συναντήσουν τους αγαπημένους τους. Η Ντέλια, και ο Άλι που μας ρωτάνε τι κακό έκαναν και κάποιοι δεν τους θέλουν στα σχολεία. Ο Χασάν και η Χανάντη που ελπίζουν να μείνουν στην πόλη, όπως τους υποσχέθηκαν, αλλά οι διαδικασίες αργούν. Και κάπως έτσι οι μέρες μας, πλημμύρισαν αλληλεγγύη.
Μετά το καλοκαίρι οι ανάγκες αυξήθηκαν, όλο και περισσότεροι πρόσφυγες θέλουν να έρθουν στο σχολείο.
Ενόψει της νέας σχολικής χρονιάς απευθύνουμε κάλεσμα σε δασκάλες/λους, καθηγητές, μουσικούς, εικαστικούς, καθηγητές ξένων γλωσσών (ή όσους γνωρίζουν ξένες γλώσσες ), γνώστες πληροφορικής , αλλά και όσους/ες θέλουν να συμμετέχουν σε αυτό το εγχείρημα με όποια γνώση ή δεξιότητα μπορούν να μοιραστούν.
Σας περιμένουμε για να ενισχύσουμε την προσπάθεια της ομάδας και να παλέψουμε με όπλο μας την αλληλεγγύη ενάντια σε κάθε αποκλεισμό.
Η συνάντηση της ομάδας θα γίνει την Τετάρτη 11 Οκτώβρη στις 8.30μμ, στον κοινωνικό χώρο paratod@s, Φαρμακίδου 4.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας: μέσω f/b: Αντιρατσιστική πρωτοβουλία Λάρισας και στο email: antiratsistikilarisas@gmail.com
