Με δήλωσή της για την Ημέρα Μνήμης της Αρμενικής Γενοκτονίας από τους Οθωμανούς Τούρκους (24 Απριλίου 1915), η βουλευτής του Κινήματος Αλλαγής ν. Λάρισας Ευαγγελία Λιακούλη, επισημαίνει τα εξής:
«Η γενοκτονία των Αρμενίων, στις αρχές του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου τον περασμένο αιώνα από τους Οθωμανούς Τούρκους και την καθοδήγηση των τότε Γερμανών συμμάχων τους, ήταν η πρώτη από μια σειρά γενοκτονιών, που έμελλε να συμβούν σε όλη τη διάρκεια του ακραίου, βίαιου και συνταρακτικού 20ου αιώνα.
Το νέο-τουρκικό, σύγχρονο κράτος βρισκόταν ακόμη στα σπάργανά του και προσπαθούσε να αναδυθεί μέσα από τον απαρχαιωμένο «μανδύα» μιας, ως τότε, πολυεθνικής αυτοκρατορίας, της Οθωμανικής, σε μια μοντέρνα, ενιαία και υποτίθεται «καθαρή», ομογενοποιημένη κρατική οντότητα.
Πρώτος στόχος σε αυτή την παράλογη κατεύθυνση, που πήγαζε από μια διαστρεβλωμένη αντίληψη περί μοντερνισμού, οι εγνωσμένων φιλο-ρωσικών συναισθημάτων Αρμένιοι, που κατοικούσαν σχεδόν σε όλον τον κορμό της οθωμανικής Μικράς Ασίας.
1,5 εκατομμύριο από αυτούς εξοντώθηκαν μέσα στην τριετία 1915-1918, μαζί βέβαια με άλλους χριστιανικούς πληθυσμούς, όπως τους Έλληνες του Πόντου, της Μικρασίας και της Θράκης και οι Ασσύριοι, που θεωρήθηκαν «επίφοβοι» πληθυσμοί για την οθωμανική πολεμική προσπάθεια , εναντίον της Αντάντ.
Παρότι, τα στοιχεία και οι αριθμοί των θυμάτων είναι αμείλικτοι, μόλις 25 πέντε έθνη σε ολόκληρο τον πλανήτη έχουν αναγνωρίσει επίσημα και μνημονεύουν την πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα, την Αρμενική γενοκτονία.
Μεταξύ αυτών, ακόμη και η Γερμανία η οποία έστω και εκατό χρόνια αργότερα, το 2015, υπαναχώρησε από τη σταθερή μέχρι τότε άρνησή της να χρησιμοποιήσει τον όρο «γενοκτονία» για την εξόντωση των Αρμενίων από τους Οθωμανούς Τούρκους, υποκύπτοντας σε πιέσεις βουλευτών του Κοινοβουλίου της.
Αλλά ακόμη και οι ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι 43 από τις 50 Πολιτείες τους την έχουν αναγνωρίσει, μόλις σήμερα διαφαίνεται ότι θα επιτρέψουν στο Υπουργείο Εξωτερικών τους να προβεί σε σχετική επίσημη δήλωση αναγνώρισης
Προφανώς, η Τουρκία θα είναι η τελευταία χώρα του πλανήτη που θα αναγκαστεί να αναγνωρίσει την αρμενική γενοκτονία, όπως βέβαια και την αντίστοιχη των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Το ερώτημα ωστόσο παραμένει : τι περιμένουν δεκάδες άλλα έθνη σε ολόκληρο τον πλανήτη, προκειμένου να την αναγνωρίσουν, ώστε να πιεστεί και η Τουρκία , σε ανάλογη κατεύθυνση;
Τι περιμένουν για να πουν ένα μεγάλο ηχηρό ΝΑΙ στον Ανθρωπισμό και την ειρηνική συνύπαρξη, όπως κι ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ στην διαιώνιση των εγκληματικών ανοχών και των πολιτικών σκοπιμοτήτων;
Γιατί «το μόνο που χρειάζεται για το θρίαμβο του Κακού, είναι κάποιοι «καλοί άνθρωποι», να μην κάνουν τίποτα»...
