Πάντα ο άνθρωπος φρόντιζε να οργώνει το χωράφι του ή, ακόμη και στους ατομικούς κήπους, όλοι γνωρίζουν πως πρέπει να είναι αφράτο το χώμα για να παίρνει αέρα η ρίζα, όπως λέγεται συχνά. Αυτό εξασφαλίζεται τώρα με την αεροπονική μέθοδο καλλιέργειας, και γι’ αυτό η παραγωγή είναι πολύ μεγαλύτερη ακόμη και από αυτήν της υδροπονίας.
Τον τελευταίο χρόνο, έχει κατασκευαστεί σε χώρο του ΤΕΙ Θεσσαλίας πλαστικό θερμοκήπιο, στο οποίο τα φυτά θα καλλιεργούνται αεροπονικά. Το έργο, ύψους 60.000 ευρώ, χρηματοδότησε εξ ολοκλήρου η εταιρεία LATOCHEMA, ενώ η κατασκευή του θερμοκηπίου είναι ελληνική. Η πρωτοτυπία του συγκεκριμένου θερμοκηπίου δεν περιορίζεται μόνο στο άγνωστο, για τους περισσότερους, θέμα της αεροπονίας, όσο και στο γεγονός ότι τόσο τα υλικά όσο και ο προγραμματισμός του αυτομάτου ελέγχου του κλίματος του θερμοκηπίου είναι επίσης ελληνικά.
Το έργο εκτελείται μέσω του Ινστιτούτου Έρευνας και Τεχνολογίας του ΤΕΙ Θεσσαλίας, έχει επιστημονικό υπεύθυνο την αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Τεχνολόγων, Δρ. Χρυσούλα Παπαϊωάννου και στην τριμελή Επιτροπή παρακολούθησης του συμμετέχουν οι Δρ. Κωνσταντίνος Πετρωτός και Ιωάννης Βασιλάκογλου, αναπληρωτές καθηγητές του ιδίου τμήματος.
Μειονέκτημα το κόστος
Μιλώντας στην «ΥΧ» και αναφερόμενη στο έργο, η κ. Παπαϊωάννου τόνισε ότι «στο συγκεκριμένο πρόγραμμα επιλέχθηκε η αεροπονία, αν και έχει 20% μεγαλύτερο αρχικό κόστος από την υδροπονία, διότι αυτή η μέθοδος καλλιέργειας παρουσιάζει ένα ασύγκριτο πλεονέκτημα. Αφενός έχει μεγάλη ακρίβεια στη θρέψη των φυτών, διότι οι ρίζες είναι κλεισμένες σε κουτιά και ψεκάζονται, αφετέρου έχουν υπερεπάρκεια οξυγόνου. Γίνεται επομένως πολύ γρήγορα η απόσβεση του αυξημένου κόστους εγκατάστασης.
Πολλά τα πλεονεκτήματα
Το άλλο πλεονέκτημα της αεροπονίας είναι η εξοικονόμηση λιπασμάτων, διότι πλέον δεν χρειάζεται να βλέπεις το 10% των λιπασμάτων που δίνεις στο φυτό να φεύγει ως απορροή, γιατί μόνο έτσι εξασφαλίζεται η ασφαλής θρέψη των φυτών. «Το όνειρο της ζωής μου ήταν η αεροπονία», λέει χαρακτηριστικά η κ. Παπαϊωάννου. «Από το 2000, που άρχισα να ασχολούμαι με τα θερμοκήπια στο πλαίσιο της διδακτορικής μου διατριβής, με τον τότε καθηγητή μου, τον κ. Κίττα, σχεδιάζαμε να επεκταθούμε στον τομέα αυτό. Αυτό, μέχρι σήμερα, δεν κατέστη εφικτό, για ευνόητους λόγους. Όμως, βρέθηκε ο επιχειρηματίας, ο οποίος σε καιρούς χαλεπούς κατέβαλε τα μέσα και τους πόρους για την υλοποίηση του ονείρου. Ο επιχειρηματίας έβαλε το πλαίσιο για τη διερεύνηση των φυτών που θα μελετηθούν, οι καθηγητές – ερευνητές του ΤΕΙ, όμως, είναι αυτοί που γνωρίζουν τα σχετικά με την καλλιέργεια (Δρ. Βασιλάκογλου), τα σχετικά με τα συστήματα του θερμοκηπίου (Δρ. Παπαϊωάννου) και τα σχετικά με την Μεταποίηση των παραγόμενων προϊόντων (Δρ. Πετρωτός)».
Όσον αφορά στους ωφελημένους του όλου εγχειρήματος, η κ. Παπαιωάννου είναι σαφής: Αφενός οι φοιτητές, διότι είναι τα κύτταρα της κοινωνίας και τα στελέχη του παραγωγικού ιστού για τις επόμενες δεκαετίες, και αφετέρου οι αγρότες, διότι δεν επιτρέπεται πλέον να σπαταλιέται ούτε κιλό νερού, ούτε κιλό λιπάσματος, ούτε να χάνουν ακόμα και ένα ευρώ.
ypaithros.gr