Κερδίζει επ' άξια τον τίτλο της «αποκάλυψης» της 3ης αγωνιστικής της Super League, καθώς ο Δημήτρης Πινακάς ήταν εκείνος που σφράγισε την εξέλιξη του αγώνα της ΑΕΛ με τον Παναθηναϊκό.
Το έπραξε κάνοντας του... κεφαλιού του, αφού με αυτόν τον τρόπο χάρισε στους «βυσσινί» τον πρώτο τους βαθμό στη φετινή σεζόν.
Η μοίρα μάλιστα τα έφερε έτσι ώστε το γκολ που σημείωσε στο 87' της αναμέτρησης να είναι και το παρθενικό του στη μεγάλη κατηγορία και αυτόματα ο 19χρονος επιθετικός... άνοιξε λογαριασμό στα «σαλόνια».
Μπορεί να ειπωθεί/δημοσιευτεί πως το πέτυχε με τη φανέλα που ονειρεύονταν να φορέσει; Η απάντηση προφανώς και είναι καταφατική.
Μεγαλωμένος δίπλα στο Αλκαζάρ όπου ο πατέρας του διατηρεί κατάστημα, από μικρός ήταν με μία μπάλα στα πόδια και έπαιζε στο ξερό που βρίσκεται πίσω από τη φυσική έδρα των «βυσσινί».
Τώρα έφτασε η στιγμή ώστε ο πιτσιρικάς που ανδρώθηκε ακούγοντας ιστορίες για τη μεγάλη ομάδα της δεκαετίας του '80, να πρωταγωνιστεί στον ίδιο χώρο με το άλογο στο στήθος.
Γεννημένος μετά το Millenioum (για την ακρίβεια τον Σεπτέμβριο του 2001), βρέθηκε στα 9 του χρόνια στην ακαδημία του Θοδωρή Βουτυρίτσα. Η ΑΕΛ ήταν μέρος της καθημερινότητάς του, αφού ο πατέρας του και ο θείος του τον μύησαν από νωρίς στα...μυστικά της και κυρίως στην εικόνα του Βασίλη Καραπιάλη.
Ο «θρύλος» του κάμπου ήταν στα μάτια του ένα ίνδαλμα χωρίς ποτέ να τον δει ζωντανά εν δράση και ίσως για αυτό «κόλλησε» με τους Βραζιλιάνους ποδοσφαιριστές.
Νεϊμάρ, Ροναλντίνιο, Ρονάλντο και οι άλλοι αστέρες της «Σελεσάο» αποτέλεσαν τον οδηγό του ώστε να αγαπήσει το ποδόσφαιρο, έχοντας πάντα όμως κατά νου τον Καραπιάλη και τα όσα έκανε μέσα στις τέσσερις γραμμές. Φαντασία και τέχνη λοιπόν μαζί, σε ένα σώμα...
Παράλληλα όμως άρχισε και ο ίδιος να γίνεται κομμάτι των «βυσσινί». Πιτσιρικάς πήγαινε τακτικά στο γήπεδο και τους έβλεπε εν δράση, ενώ κατά σύμπτωση, η πρώτη φορά που το έκανε ήταν σε αγώνα, ξανά, με το «τριφύλλι».
Τότε μαζί με τους φίλους του περίμεναν πότε η αστυνομία θα ανοίξει τις πόρτες στις θύρες και έτσι πήρε, έστω και για λίγα λεπτά, «γεύση» από την ατμόσφαιρα που επικρατούσε.
Αυτό ήταν, κόλλησε για πάντα... Φτάνοντας στην εφηβεία «είδηση» ήταν πια αν δεν βρίσκονταν στις εξέδρες κάθε φορά που έπαιζε η ΑΕΛ, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως παραμέλησε το σχολείο για χάρη της μπάλας. Με την ενηλικίωσή του πήρε και το δίπλωμα βοηθού φυσιοθεραπευτή!
Ο καιρός περνούσε και ξεχώριζε στα τμήματα υποδομής όλου του νομού. Ετσι βρέθηκε στην U17 της Λάρισας και το 2018 έγινε επαγγελματίας.
Μέχρι πέρσι τον είχαμε δει εν δράση μόνο για λίγα λεπτά σε μία αναμέτρηση του Κυπέλλου με τον Ηρόδοτο, αλλά από τότε ο Μιχάλης Γρηγορίου τον έβαλε στην «εξίσωση» της ομάδας και μάλιστα σε ορισμένα παιχνίδια πήρε και φανέλα βασικού.
Τώρα ο 19χρονος λογίζεται πια ως παίκτης αποστολής, ενώ από την περασμένη Δευτέρα δύναται να χαρακτηριστεί και σαν new entry στα δρώμενά μας. Τουλάχιστον στο ευρύ κοινό, αφού μετρά ήδη και συμμετοχές στις «μικρές» Εθνικές Ομάδες και η πιάτσα τον γνωρίζει.
Οσο για τη φάση του 87', δεν ήταν μόνος. Ο Γκάμπριελ Τόρζε του έδωσε εξαιρετική μπαλιά και μετά του έκανε τη... σχετική πλάκα, όμως και στις γύρω ταράτσες έβλεπε γνώριμα πρόσωπα. Εκεί βρίσκονταν οι φίλοι του, οι παλιοί του συμμαθητές που πλάι πλάι παρακολουθούσαν τα παιχνίδια της ΑΕΛ και τώρα εκείνος... εκπροσωπεί την παρέα μέσα στο γήπεδο.
Η επόμενη ημέρα, σαν όλες τις άλλες. Για έναν καφέ που ίσως καταλήξει σε «μάχες» στο Play Station, όπου ελέω Νεϊμάρ η Παρί βρίσκεται στην κορυφή των επιλογών του.
Ομως πάντα θα περάσει και από το μαγαζί του πατέρα του ώστε να τον βοηθήσει, εκεί πίσω από το Αλκαζάρ που μεγάλωσε και άκουγε συνέχεια για έναν βραχύσωμο νεαρό, Λαρισαίο επίσης, που έκανε... μαγικά με την μπάλα και τον έλεγαν Βασίλη Καραπιάλη.
gazzeta.gr
