Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου θα ανατρέξω στο παρελθόν με «δύο λόγια»: Το 1857, εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης διεκδίκησαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Περίπου δύο χρόνια μετά, οργανώθηκε το πρώτο εργατικό σωματείο από τις γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις.
Ο ΟΗΕ θεσμοθέτησε το 1977 την 8 Μαρτίου ως τη Διεθνή Ημέρα των Δικαιωμάτων των Γυναικών, αφιερωμένη στους αγώνες υπέρ της ισότητας, η οποία όμως σιγά-σιγά στον «σύγχρονο κόσμο» άρχισε να εκφυλίζεται, καταλήγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ να είναι η γιορτή του «ωραίου φύλου».
Προσπαθώντας να κρατήσουν υψηλά τον πήχη Αυτοδιοίκηση, ΜΚΟ, Σύλλογοι και Οργανώσεις, εταιρείες και άλλοι… διοργανώνουν ανά την Ελλάδα, πλήθος εκδηλώσεων προς τιμήν της - μας … (το λες κι αυτό, «είδηση» σχετική με την Ημέρα που απασχολεί την επικαιρότητα).
Στέκομαι μετέωρη ανάμεσα στους δύο εποχές και διερωτώμαι ...
Τι σχέση έχουν τα πιο θλιβερά ρεκόρ δηλαδή το 1 δις γυναικών οι οποίες θα γιορτάσουν νηστικές στον πλανήτη, το 70% των εξαθλιωμένων γυναικών, το 80% των προσφύγων γυναικών, το 70% των αναλφάβητων γυναικών, τα θύματα βιασμών που φυλακίζονται ενώ ο βιαστής αθωώνεται, τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας και κακοποίησης που ξεπερνούν στο δυτικό κόσμο το 75%, τα 2 εκατομμύρια κορίτσια τον χρόνο που υφίστανται ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων τους, οι αγώνες και οι φυλακίσεις, με τα σημερινά ξεφαντώματα και τσιφτετέλια;
Φυσικά, εμείς οι γυναίκες της Δύσης, έχοντας θεωρητικά και εν μέρει λύσει τέτοιου είδους προβλήματα, έχουμε την πολυτέλεια να μιλάμε καθημερινά-ανοικτά για όλα τα «σοβαρά θέματα», όπως αυτό της βίας, της ανισότητας, του sex trafficking, …… και με ευκολία να τα καταδικάζουμε…. καταλήγοντας να «γλεντάμε» ικανοποιημένες την ΗΜΈΡΑ μας!
Εδώ ίσως κρύβεται μία παγίδα!! Είναι «στη φύση μας» να έχουμε αποδεχτεί πλήρως ως φυσιολογικούς τους κοινωνικούς ρόλους των φύλων μας, χωρίς περεταίρω αναλύσεις ? δεν είναι πρωτίστως απίθανο, να κάνουμε π-ως δεν βλέπουμε κάτω από τη μύτη μας, προσποιούμενοι πως ΕΜΕΙΣ έχουμε αλλάξει, αποτυγχάνοντας να προσφέρουμε οτιδήποτε σε όλες εκείνες τις γυναίκες που χρειάζονται βοήθεια δίπλα μας? Πόσο εύκολο μας είναι να ξεριζώσουμε τα στερεότυπα από το δικό μας καθημερινό μικρόκοσμο και θέλουμε να το κάνουμε? Μήπως κάποιες φορές μας βολεύει να είμαστε το αδύναμο φύλο? ………και πόσα άλλα….
Κλείνοντας, εμείς οι γυναίκες της Δύσης, οι καλύτερα βολεμένες δεν έχουμε λόγω να γιορτάζουμε την ημέρα αυτή? Φυσικά και ναι! Εκτός του ότι η καθεμία μας ξεχωριστά γνωρίζει τις προσωπικές της νίκες, έχουμε τόσους επιπλέον λόγους να τιμήσουμε την ημέρα αυτή, γιατί :
Έχουμε δει τη δύναμή μας και το ανάστημά μας να ορθώνεται καθημερινά ενάντια στην αδικία! Έχουμε δει τον θρίαμβο στα μάτια μας όταν ενάντια σε όλες τις αντιξοότητες, αγωνιζόμαστε για την επιβίωση! Έχουμε βιώσει τις διακρίσεις και τους υπαινιγμούς εξαιτίας του φύλου μας! Έχουμε δει αλλαγές τόσο στη χώρα μας, όσο και σ’ ολόκληρο τον κόσμο, κι ας είναι μικρές κι ας θέλουν επιπλέον πολλές και μαζικές προσπάθειες.…
Σήμερα λοιπόν, ας τιμήσουμε τη δύναμη των γυναικών!!Αυτή που μας κάνει να ξεπερνούμε τις διακρίσεις, και προκαλεί το υψηλό ηθικό μας! Αυτό που μας οδηγεί όχι μόνο στο να επιβιώνουμε, αλλά να έχουμε όραμα και να προοδεύουμε!! Αυτή τη δύναμη που μάθαμε από τη Μητέρα μας!! ας ενωθούμε με αξιοπρέπεια, χωρίς κατινιές, με όλα αυτά ως κοινό σκοπό.
Η 8η Μαρτίου να είναι μέρα ενότητας και σημείο αναφοράς για περισυλλογή στους ρόλους μας ως γυναίκες διαχρονικά, καταλήγοντας στο ζητούμενο, που δεν θα πρέπει να είναι άλλο από το να συνδράμουμε στην καλυτέρευση συνθηκών της δικής μας ζωής και των γύρω μας.
Γυναίκες εργαζόμενες στην κλωστοϋφαντουργία διαδηλώνουν (Αμερική, 1857)
