Της Ευαγγελίας Λιακούλη*
Και να λοιπόν που μετά από 5μιση χρόνια από την έναρξη της δίκης, μετά από 7 χρόνια από την εν ψυχρώ και άνωθεν οργανωμένη δολοφονία του Παύλου Φύσσα - ενός νέου μουσικού που όρθωσε το ανάστημα του, απέναντι στο φασισμό - έρχεται η ώρα της δικαστικής κρίσης για το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής.
Η δολοφονία του Παύλου ήταν η θρυαλλίδα, ήταν το κομβικό γεγονός, ήταν ο καταλύτης, χάρις στον οποίον το «μουδιασμένο», από τις κάθε είδους συνέπειες της κρίσης, πολιτικό σύστημα «ξύπνησε» και αποφάσισε να αντιδράσει στην καταστροφή του, που φαινόταν να πλησιάζει γοργά. Όλες οι δημοσκοπήσεις, άλλωστε, του 2012 και του 2013 συνηγορούσαν σε αυτό…
Διαφόρων ειδών κοινωνικές συλλογικότητες, ανένταχτοι προοδευτικοί πολίτες, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, σταδιακά, ξεχνώντας όλες τις επιμέρους μεταξύ τους αντιπαλότητες, ενώθηκαν και συσπειρώθηκαν πίσω από τον απολύτως υπαρκτό τότε κίνδυνο της οπισθοδρόμησης στις δεκαετίες του 1920 και του 1930.
Όταν δηλαδή οι απανταχού φασίστες καταλάμβαναν σιγά σιγά τους δρόμους της Γερμανίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Ελλάδας, αλλά και πολλών άλλων ευρωπαϊκών χωρών, και προοπτικά έφταναν στην εξουσία, με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα των εκατομμυρίων νεκρών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…
Ενεργοί πολίτες και ένα πλέον «ενεργό» και αποφασισμένο να δράσει πολιτικό σύστημα, μετά την ανείπωτη τραγωδία της δολοφονίας του Παύλου, βρήκαν σε συμβολικό επίπεδο και το «πρόσωπο - μπροστάρη», το οποίο με την βαθιά οδύνη του, την απαράμιλλη αξιοπρέπειά του, την ενεργητική μαχητικότητα του να μην ξεχαστεί τίποτα και την ακατάβλητη θέλησή του να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο, χαράχθηκε στο μυαλό όλων μας την τελευταία 5ετία: τη Μάγδα Φύσσα.
Η εικόνα της σε εφημερίδες και τηλεοράσεις δε μας συγκλόνισε τυχαία. Όλοι σε έναν βαθμό είδαμε ολοζώντανα να λαμβάνουν σάρκα και οστά μπροστά μας ισχυροί οι συμβολισμοί, που από παιδιά φέρουμε μέσα μας: ένας δολοφονημένος γιος που μέσα απ’ τη θυσία του φέρνει τη λύτρωση από το απόλυτο κακό στους ανθρώπους, μαζί κι από κοντά κι η χαροκαμένη μάνα του…
Τούτην την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, δεν γνωρίζω ποια θα είναι η κατάληξη της δίκης. Το αποτέλεσμα της απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων της Αθήνας, το οποίο επιτέλους αποφαίνεται. παρά την αδικαιολόγητα μακρά δικαστική διαδικασία, αργεί κάποιες ώρες ακόμη
Αλλά σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε, ότι όποιο κι αν είναι αυτό το αποτέλεσμα, υπήρξε και εξακολουθεί να υπάρχει διάκριση μεταξύ πολιτικής και ποινικής καταδίκης. Κι ότι η μία δεν προϋποθέτει την άλλη.
Και σε ό,τι αφορά την πολιτική καταδίκη το Κίνημα Αλλαγής, ως συνέχεια του ΠΑΣΟΚ σταθερά και αταλάντευτα βρέθηκε από την πρώτη στιγμή, στην πρώτη γραμμή της πολιτικής μάχης με το «θηρίο» της Χ.Α.
Δεν συνευρεθήκαμε ποτέ μαζί της στις ίδιες «πλατείες αγώνα», αρνηθήκαμε κάθε είδους πολιτική συναλλαγή μαζί της πίσω από κλειστές πόρτες στη Βουλή, δεν πέσαμε στην παγίδα να εφαρμόσουμε «ξερά» το νόμο, «στρουθοκαμηλίζοντας» ως προς το ποιους συμπεριλαμβάνει, όπως συνέβη την τελευταία εβδομάδα, με τον παραλίγο …διορισμό της δικής μας «Εύας Μπράουν» στη Βουλή…
Αλλά και πέρα από τις πολιτικές δυνάμεις του συνταγματικού τόξου, που λίγο – πολύ, αργά ή γρήγορα, συντάχθηκαν στον κοινό αγώνα κατά της Χ.Α., τα εύσημα πρέπει να τα λάβουν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες.
Οι πολίτες που στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές πριν από δεκαπέντε μήνες, ανέλαβαν ολοκληρωτικά την ευθύνη που τους αναλογούσε και αποφάσισαν να τελειώσουν με την Χρυσή Αυγή και σε κοινοβουλευτικό επίπεδο.
Αποφάσισαν πως ήταν απολύτως αχρείαστο να δίνουν το βήμα σε απολογητές του Χίτλερ, του δωσιλογισμού και όλων των δικτατόρων, που πέρασαν από την ιστορία της χώρας μας τον 20ο αιώνα.
Στον αγώνα αυτό, είμαστε μόνο περήφανοι που μπήκαμε μπροστά και αποτελέσαμε το ανάχωμα στην ανάσταση του χουντικού αυτού μορφώματος, με καθαρές κουβέντες και βλέμμα ίσιο.
Όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, το μήνυμα είναι ένα:
Παύουμε να φοβόμαστε κι ελπίζουμε σε μια δίκαιη ποινή για τους εγκληματίες.
Παύουμε να φοβόμαστε, γιατί η Μάγδα Φύσσα δεν φοβήθηκε.
Και αυτήν τη νίκη μας επί του φόβου, της την χρωστάμε συλλογικά ως κοινωνία…
*Η Ευαγγελία Λιακούλη είναι βουλευτής, κοινοβουλευτική τομεάρχης Εσωτερικών του Κινήματος Αλλαγής και βουλευτής ν. Λάρισας
