Ίσως μερικές φορές, νιώθεις χαμέν@. Νιώθεις μόν@ και αβοήθητ@ βλέποντας όλους τους άλλους να έχουν σε μια τάξη τη ζωή τους, τη στιγμή που εσύ αντιμετωπίζεις ένα χάος.
Η χαοτική κατάσταση που μπορεί να ζεις, δε σημαίνει απαραίτητα ότι σου στερεί την ευτυχία ή το χαμόγελό σου. Μπορεί να νιώθεις όμορφα και παράλληλα να νιώθεις χαμέν@. Να νιώθεις οικεία, αλλά και φόβο για το μέλλον. Μπορεί να ζηλεύεις αυτούς που είναι σε τάξη, αλλά να ξέρεις πως δεν είναι αυτό το είδος ζωής για εσένα.
Ζώντας διαφορετικά
Το να μην έχεις πλάνο για τη ζωή σου, σημαίνει ότι ζεις διαφορετικά από το συνηθισμένο. Σκέψου το. Αυτή είναι η βασική διαφορά μεταξύ των ανθρώπων που ακολουθούν το παραδοσιακό και συνηθισμένο μονοπάτι, με εκείνους που ζουν χωρίς πλάνο.
Νομίζω πως πολλοί άνθρωποι δεν το έχουν συνειδητοποιήσει, αλλά όταν επιλέγεις το “παραδοσιακό” μονοπάτι στη ζωή, είναι σαν να υπογράφεις ένα καθορισμένο συμβόλαιο ζωής. Φυσικά, υπάρχει κάποια ευελιξία. Τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι, σίγουρα θα έχουν διαφορετικές στάσεις και προσεγγίσεις στη ζωή. Αλλά σε γενικές γραμμές, γνωρίζεις ποια θα είναι τα σημαντικότερα στάδια των επόμενων 20 ετών μετά την ενηλικίωση.
Σταθερή εργασία, γάμος, μόνιμη εγκατάσταση, παιδί, δεύτερο παιδί, τρίτο παιδί κλπ. Μετά από αυτό, οι πιο σημαντικές στιγμές των παιδιών σου, θα γίνουν οι σημαντικότερες στιγμές της ζωής σου. Όταν “υπογράφεις” για αυτή την πορεία, ξέρεις ότι τα επόμενα 20+ χρόνια της ζωής σου θα αφορούν το να αποτελείς τον καλύτερο γονιό, να διαλέγεις τα σωστά σχολεία και χόμπι και να βοηθάς τα παιδιά σου να ξεπεράσουν τις προκλήσεις της ενηλικίωσης, ενώ παράλληλα θα αποτελείς καλ@ σύντροφο τ@ συζύγου σου και θα φροντίζεις να κερδίζεις αρκετά χρήματα για να συντηρείς την οικογένειά σου. Σίγουρα είναι γενικό αυτό το πλάνο, όμως ξέρεις πολύ καλά πως αν μπεις σε αυτόν τον δρόμο, κατά πάσα πιθανότητα θα ακολουθήσεις αυτήν την πορεία.
Ακούγονται οπισθοδρομικά όλα αυτά άραγε; Ή απλώς είναι η φυσική εξέλιξη της ζωής και μοιάζουν οπισθοδρομικά σε εμένα, που δεν ταυτίζομαι με αυτήν την πορεία;
Το θέμα είναι ότι, όταν κάνεις τη ζωή σου διαφορετικά, δεν υπάρχει πλάνο. Όταν δεν ακολουθείς το “δημοφιλές” μονοπάτι της ζωής, δεν επιλέγεις να ακολουθήσεις ένα άλλο μονοπάτι. Απλώς επιλέγεις τη ζωή χωρίς πλάνο. Σε αυτή τη ζωή, δεν υπάρχουν καθορισμένες σημαντικές στιγμές ή επιτεύγματα, που ξέρεις ότι θα τσεκάρεις. Δεν υπάρχει κανένας αποδεκτός στόχος για τον οποίο ξέρεις ότι θα δουλεύεις. Δεν υπάρχει καμία διαμορφωμένη και προσχεδιασμένη διαδρομή για να την ακολουθήσεις.
Το να κάνεις τη ζωή σου διαφορετικά δεν σημαίνει ότι επιλέγεις να ακολουθήσεις την “μπλε” διαδρομή αντί για την “κόκκινη”. Σημαίνει ότι βγαίνεις εκεί έξω, χωρίς να έχεις διαδρομή.
Τι σημαίνει να ζεις χωρίς πλάνο;
Σημαίνει να ζεις τη ζωή χωρίς έναν σχεδιασμένο χάρτη, που σχεδίασαν εκείνοι που περπάτησαν πριν από εσένα αυτή τη διαδρομή. Το μόνο σου εφόδιο, είναι μια εσωτερική πυξίδα, ένα ένστικτο, που σου λέει να πας αριστερά ή δεξιά.
Η ελευθερία και οι ατελείωτες ευκαιρίες που πάνε παρέα με αυτό, είναι συναρπαστικές. Το να ξέρεις ότι θα έχεις την ελευθερία και την ανεξαρτησία να ακολουθήσεις την καρδιά σου σε κάθε βήμα της διαδρομής, το να ξέρεις ότι θα μπορούσες να είσαι οτιδήποτε και οπουδήποτε τον επόμενο χρόνο ή σε 5 ή 10 χρόνια είναι αλήθεια συναρπαστικό. Προσωπικά, λατρεύω αυτό το συναίσθημα.
Αλλά είναι και μοναχικό μερικές φορές. Νιώθεις χαμέν@ μερικές φορές, επειδή όντως είσαι. Επέλεξες όμως να είσαι χαμέν@. Βλέπεις τους γύρω σου να πηγαίνουν όλοι προς την ίδια κατεύθυνση. Όλοι ταυτίζονται ο ένας με τη ζωή του άλλου. Υποστηρίζουν, ενθαρρύνουν, αναγνωρίζουν και καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον.
Όταν δεν ακολουθείς τον ίδιο δρόμο, έχεις άλλα σημαντικά σημεία και επιτεύγματα. Κάνεις πράγματα που είναι εξίσου σημαντικά για εσένα, όπως είναι για εκείνους ο γάμος ή η απόκτηση του πρώτου σου παιδιού, αλλά η κοινωνία δεν θα τα αναγνωρίσει με τον ίδιο τρόπο. Δεν θα λάβεις την ίδια υποστήριξη και ενθάρρυνση. Όχι επειδή οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται, αλλά απλώς επειδή δεν γνωρίζουν. Δεν υπάρχει πεπατημένη για τη ζωή σου.
Κανείς δεν έχει καθορίσει τι πρέπει να κάνεις και να πετύχεις για να πετύχεις, οπότε κανείς δεν ξέρει τι είναι σημαντικό και τι όχι. Η ζωή χωρίς πλάνο μοιάζει με “ευχή και κατάρα” κάποιες φορές. Μπορεί να την αγαπάς, όμως πάντα θα εύχεσαι να υπήρχαν περισσότεροι άνθρωποι σαν εσένα στη ζωή σου. Περισσότεροι άνθρωποι που ξέρουν πώς είναι, όταν οι σημαντικές στιγμές της ζωής σου δεν αναγνωρίζονται ως τέτοιες, από τους περισσότερους ανθρώπους γύρω σου. Περισσότεροι άνθρωποι που ξέρουν πώς είναι να ζεις χωρίς πλάνο.
