Σύμφωνα με κάποια αθηναϊκά δημοσιεύματα, Αθήνα και Μόσχα είναι αποφασισμένες να υπογράψουν (εάν προλάβουν μέσα στο επόμενο δεκαήμερο όλες τις σχετικές διεργασίες) τουλάχιστον μια κοινή διακήρυξη πολιτικής στήριξης ή, ακόμα καλύτερα, μια συμφωνία προθέσεων για τον συζητούμενο αγωγό φυσικού αερίου Greek Stream στην Αγία Πετρούπολη.
Εκεί αναμένεται να βρεθεί –εκτός απροόπτου και τυχόν υποχρεώσεων στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους εταίρους– ο Έλληνας πρωθυπουργός με την ευκαιρία του International Economic Forum που θα διεξαχθεί 18 με 20 Ιουνίου. Σε αυτό προσκάλεσε τον Αλ. Τσίπρα προσωπικά ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κατά την επίσκεψη του πρώτου στο Κρεμλίνο στις αρχές Απριλίου.
Όμως υπάρχουν και παλαιές οικονομικές εκκρεμότητες της ελληνικής πλευράς προς τη ρωσική, και έτσι μια σκέψη που ακούγεται στη Ρωσία είναι να συνδεθεί η παραπάνω προκαταβολή, ή έστω μέρος της, με τα 250 εκατομμύρια, περίπου, που της οφείλονται. Από πού; Από δύο υδροηλεκτρικά και άλλα έργα που είχε αναλάβει να κάνει στην Ελλάδα ρωσική κοινοπραξία, στο πλαίσιο διακανονισμού με την Αθήνα για ζημίες που είχε υποστεί η Gazprom από την καθυστερημένη ενεργοποίηση της σύμβασης προμήθειας φυσικού αερίου. Συμφωνήσαμε τότε να τους αποζημιώσουμε και επελέγη αυτό να γίνει μέσω της ανάθεσης έργων σε εταιρείες ρωσικών συμφερόντων.
Η παραπάνω ιστορία έχει τις ρίζες της στις αρχές της δεκαετίας του ’90, διασυνδέθηκε αργότερα με τα περιβόητα έργα της εκτροπής του Αχελώου και χάθηκε τελικά μέσα στον δαίδαλο προσφυγών, γραφειοκρατίας και συμφερόντων στον οποίο πνίγηκε και το φαραωνικό αυτό ελληνικό project… Ομως κανείς δεν ξεχνάει χρήματα που του χρωστάνε. Και έτσι και η Ρωσία, που δεν κατασκεύασε τελικά τις δύο υδροηλεκτρικές μονάδες –στο Πευκόφυτο και στη Συκιά, για όσους έχουν δυνατή μνήμη– κράτησε ζωντανό το θέμα.
Με άλλα λόγια το πολυπόθητο έργο της εκτροπής έχει θαμμένες υποχρεώσεις που αν δεν τις έβγαζαν στην επιφάνεια οι Ρώσοι ουδέποτε θα τις μαθαίναμε…
