Βάνα Κιλικίδου: Τι κι αν ανέβηκε λίγο το φόρεμά μου στο Προεδρικό, εγώ είμαι εντάξει

«Ας με συγχωρήσουν οι ειδήμονες του στυλ και τις κριτικής» λέει στο protothema.gr η 22χρονη από τη Γερμανία που έκλεψε την παράσταση -  «Γεννήθηκα στη Γερμανία αλλά πατρίδα μου είναι η Ελλάδα»

Ήταν την περασμένη Δευτέρα όταν στην συνάντηση του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Προκόπη Παυλόπουλου, με την αντιπροσωπεία της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Θεσσαλών, βλέμματα και φωτογραφικοί φακοί, εστίασαν στην όμορφη ξανθιά “με το μαύρο φόρεμα και τις κόκκινες γόβες”, ανάγοντας το κάλος της σε πρώτο θέμα συζήτησης στον ηλεκτρονικό Τύπο με το περιεχόμενο της συνάντησης να περνά στα ψιλά γράμματα της δημοσιογραφίας. Ποιο είναι το κορίτσι που ανέβηκε τα σκαλοπάτια του προεδρικού μεγάρου με αέρα μοντέλου, στάθηκε απέναντι από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με χαμόγελο σιγουριάς και που με την σύμφυτη με την ηλικία της “άγνοια κινδύνου” έκανε μία ολόκληρη χώρα να “γκουγκλάρει” για εκείνη;

Η καλλονή από το Γκύτερσλο και ο όρκος του Ιπποκράτη  

Αύγουστος του 1993. Στην μικρή πόλη Γκύτερσλο της Γερμανίας ο Θεσσαλός,  Κωνσταντίνος Κιλικίδης και η σύζυγός του Μαρία με καταγωγή από τα Γιαννιτσά, κρατούν περιχαρείς στην αγκαλιά τους την δεύτερη κόρη τους, Βάνια: “Τα παιδικά μου χρόνια συνοδεύονται από τις πιο γλυκές αναμνήσεις. Όμορφα χρόνια, με δύο γονείς που είχαν βάλει σκοπό της ζωής τους να μεγαλώσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τόσο εμένα όσο και την αδελφή μου, Ελένη. Ο πατέρας μου δούλευε σε εργοστάσιο και η μητέρα μου σε κάποιο κατάστημα. Δεν είχαμε πολλά χρήματα, είχαμε όμως άπλετη αγάπη κι αυτό μας ήταν αρκετό. 

Ευγνωμονώ τον πατέρα μου - την μεγάλη μου αδυναμία - για τις αξίες που μου πέρασε, υποκλίνομαι στην μητέρα μου για τις άπειρες ώρες που στάθηκε στο πλάι μου βοηθώντας με στα μαθήματα του σχολείου με μία ασύλληπτη υπομονή. Το ότι υπήρξα άριστη μαθήτρια δεν το οφείλω μόνο στο μυαλό μου αλλά και στην οικογένειά μου η οποία μου δίδαξε την αγάπη για τα βιβλία και την αρετή της επιμονής”, θυμάται σήμερα η 21χρονη καλλονή. Παρότι η μικρή Βάνια φοιτά σε γερμανικό νηπιαγωγείο, η οικογένεια Κιλικίδη, αποφασίζει πως “τα κορίτσια θα τελειώσουν ελληνικό σχολείο”. Τόσο η Ελένη όσο και η Βάνια μοιάζουν να ζουν σε ένα “ελληνικό κρατίδιο” μεγαλώνοντας με τα ήθη, τα έθιμα και τα ιδιώματα της ελληνικής καταγωγής τους: κάνουν παρέα με Έλληνες, φοιτούν στο ελληνικό σχολείο του Μπίλεφελντ, πηγαίνουν κάθε Κυριακή στην εκκλησία, χορεύουν ελληνικούς χορούς και μιλούν άπταιστα ελληνικά, απαλλαγμένα ακόμη κι από την σπαστή προφορά που χαρακτηρίζει την γλώσσα των ομογενών: “Παρότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Γερμανία, μέσα μου, αισθανόμουν πάντα Ελληνίδα”, λέει χαμογελώντας και συνεχίζει: “Οι πιο ευτυχισμένες στιγμές των παιδικών και εφηβικών μου χρόνων ήταν τα βράδια πριν την έναρξη των καλοκαιρινών διακοπών μας στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στα Γιαννιτσά. 

Με το που πατούσα το πόδι μου στην Ελλάδα έπλεα σε πελάγη ευτυχίας! Η τελευταία ημέρα των διακοπών μου και του ταυτόχρονου αποχωρισμού μου από την Ελλάδα ήταν για μένα ένα μεγάλο μαρτύριο με πολύ κλάμα. Έκλαιγα για τις φίλες μου, για τους συγγενείς μου, για τον ήλιο, για την θάλασσα, για τα πάντα! Σ' αυτό το σημείο θέλω να σας πω ότι πέρα από τους ελληνικούς χορούς τους οποίους χόρευα και χορεύω πάρα πολύ καλά, λάτρευα από παιδί και το Hip hop. Να φανταστείτε ότι έχω βγει τέταρτη σε ολόκληρη την Γερμανία.” 

Τον ρατσισμό, ένα μελανό φαινόμενο στο οποίο επιδίδονται ακόμη και τα παιδιά, τον είχε άραγε βιώσει ως ξένη στα χρόνια της παραμονής της στην Γερμανία; “Ποτέ! Δεν υπήρξε ούτε μία φορά που κάποιος Γερμανός να με έχει προσβάλει, να με έχει κοροϊδέψει ή να με είχε “κατηγορήσει” για την καταγωγή μου. Ακόμη και σήμερα, με όλα όσα διαδραματίζονται σε πολιτικό επίπεδο ανάμεσα σε Ελλάδα και Γερμανία, δεν έχω ακούσει Γερμανό να κατηγορεί την χώρα μου. Ναι, την χώρα μου! Γιατί πώς να το κάνουμε; Περισσότερο αισθάνομαι Ελληνίδα παρά Γερμανίδα”. Τα χρόνια περνούν με την μικρή Βάνια να μένει πιστή στο μεγάλο της παιδικό  όνειρο το οποίο είχε αποτυπώσει με τα παρακάτω λόγια σε έκθεση του δημοτικού: “Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω γιατρός για να σώζω ανθρώπους. 

Έτσι θα μπορώ να κάνω πάντα καλά και τον παππού μου, τον οποίο αγαπάω πολύ!”. Το 2011, ο διακαής πόθος εκείνης της έκθεσης γίνεται πραγματικότητα με τον ερχομό της Βάνιας στην Ελλάδα για σπουδές Ιατρικής: “Τελειώνοντας το λύκειο στην Γερμανία, ήρθα στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Θεσσαλονίκη όπου σπούδαζε επίσης Ιατρική η αδελφή μου, έκανα φροντιστήριο, διάβασα σκληρά, έδωσα εξετάσεις με τους ομογενείς και πέρασα στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Φέτος τελειώνω το τέταρτο έτος και ανυπομονώ για την στιγμή που θα κρατήσω στα χέρια μου το πτυχίο της ιατρικής ή αλλιώς το όνειρο μιας ολόκληρης ζωής”.                               

Η ενασχόληση με το modeling και τα “κακά στόματα”

Μεταξύ αστείου και σοβαρού, μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας, η “ώθηση” της Βάνιας στον λαμπερό κόσμο του modeling είχε τις ρίζες της στην παιδική της ακόμη ηλικία: “Από πολύ μικρή επειδή ήμουν πολύ αδύνατη και αρκετά πιο ψηλή σε σχέση με τα υπόλοιπα κοριτσάκια της ηλικίας μου, η θεία μου, η αδελφή της μητέρας μου, μου έλεγε: “Άντε, ψήλωσε λίγο ακόμη να σε κάνουμε μοντέλο!” Τότε, δεν έδινα πολύ βάση στην επιθυμία της θείας”, λέει και συνεχίζει: “Οι κύριες “υπαίτιες” για την ενασχόλησή μου με τον χώρο του modeling ήταν η αδελφή μου και μια φίλη της οι οποίες πριν από 3 περίπου χρόνια με έπεισαν να τηλεφωνήσω στο Πρακτορείο Μοντέλων της κυρίας Κρίστης Κρανά και να κλείσω ένα ραντεβού μαζί της. 

Στην αρχή ήμουν διστακτική αλλά τελικά πήρα την απόφαση, έστειλα ένα mail, έκλεισα ένα ραντεβού με την κυρία Κρίστη, η οποία μου είπε ότι έχω τα απαιτούμενα προσόντα, κι έτσι, αφού παρακολούθησα ανελλιπώς όλα τα μαθήματα και άκουσα ευλαβικά όλες τις συμβουλές της γυναίκας που γνωρίζει το χώρο όσο κανείς άλλος στην Ελλάδα, βρέθηκα ταυτόχρονα με τις σπουδές μου να εργάζομαι και ως μοντέλο. Το modeling για μένα είναι βέβαιο ότι θα έχει ημερομηνία λήξης καθώς τίποτε και για κανέναν λόγο δεν πρόκειται να με βγάλει από τον δρόμο της Ιατρικής. Αυτό ωστόσο που θα κρατήσω για πάντα μέσα μου είναι κάποιες υπέροχες αναμνήσεις καθώς και τα σοφά λόγια της δασκάλας μου που μου υπαγόρευσαν ότι ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάω ποια είμαι και από που ξεκίνησα. Είναι τραγικό να διαγράφεις και να ξεχνάς τους ανθρώπους που στάθηκαν δίπλα σου στο όποιο σου ξεκίνημα. 

Γιαυτό, η κυρία Κρίστι δεν είναι για μένα απλώς μία δασκάλα. Είναι μέλος της οικογένειάς μου κι αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.” Όταν η κουβέντα ξεφύγει από το λαμπερό modeling για να κατευθυνθεί στα σκαλοπάτια του προεδρικού μεγάρου, εκεί όπου η Βάνια έκλεψε βλέμματα και εντυπώσεις, το 21χρονο κορίτσι από το Γκύτερσλο γελά αμήχανα, σχεδόν ντροπαλά: “Βρέθηκα στο Προεδρικό Μέγαρο με την ιδιότητα του μέλους του Θεσσαλικού Συλλόγου στο Γκύτερσλο και μετά από πρόσκληση του προέδρου της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Θεσσαλών, κ. Γεωργίου Βόμπρα, ο οποίος ζει επίσης στην πόλη όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Σκοπός μας ήταν να εκθέσουμε στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας διάφορα θέματα που αφορούν στον απόδημο ελληνισμό και πραγματικά λυπάμαι πολύ για την “στροφή” που έγινε στο δικό μου πρόσωπο και στην δική μου παρουσία. Δεν θέλω να σχολιάσω τα όσα γράφηκαν για τις ενδυματολογικές μου επιλογές, τα κόκκινα τακούνια μου και το μαύρο μου φόρεμα. Εγώ νιώθω εντάξει με τον εαυτό μου, οι γονείς μου είναι εντάξει μαζί μου, οπότε όλα τα υπόλοιπα ούτε με αφορούν ούτε με απασχολούν. 

Είμαι νέα κοπέλα, το φόρεμά μου ήταν κομψό, κι αν ανέβηκε λίγο παραπάνω, ας με συγχωρήσουν οι ειδήμονες του στυλ και τις κριτικής”. Παρά την παρουσία της στο Προεδρικό Μέγαρο και την έμμεση εμπλοκή της με τον χώρο της πολιτικής, η Βάλια δεν θέλει να μιλάει για τους πολιτικούς και αρνείται να σχολιάσει την στάση της Γερμανίας απέναντι στην χώρα μας. Το μοναδικό πράγμα επάνω στο οποίο εμμένει κι επιμένει είναι ότι κάποια στιγμή θα βρεθεί η άκρη του νήματος  για την Ελλάδα. Και πως όταν αποφασίσει να παντρευτεί, ο εκλεκτός της καρδιάς της, θα είναι σίγουρα Έλληνας...   

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ