Του Ηλία Σκυλλάκου
Ο λαός μας, ο οποίος βιώνει την σκληρή λιτότητα και έχει δεχθεί μια πρωτόγνωρη επίθεση στα δικαιώματα του, εκφράστηκε στην κάλπη στέλνοντας μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση πως δεν αντέχει άλλο.
Έστειλε μήνυμα πως δεν μπορεί να σηκώσει νέα βάρη, αφού βρίσκεται στα όρια του.
Η κάλπη ανέδειξε τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα, δίνοντας του εντολή να αναλάβει την κυβέρνηση της χώρας.
Η ΝΔ ηττήθηκε λαμβάνοντας το 27% ενώ ο «συγκάτοικος» της συγκυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος και ΠαΣοΚ συνθλίφθηκε λαμβάνοντας 4,68% στις εθνικές εκλογές. Και τα δύο κόμματα πλήρωσαν το αποτέλεσμα της αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόσανε μέσα από τα μνημόνια.
Οι εκλογές όμως ολοκληρώθηκαν και η επόμενη μέρα είναι εδώ.
Η νέα κυβέρνηση που σχηματίστηκε θα αρχίσει πολύ γρήγορα να κρίνεται όχι πλέον για όσα έλεγε, αλλά για όσα πράττει.
Γιατί η «ΕΛΠΙΔΑ» είναι προφανές πως δεν είναι ένα απλό σύνθημα γραμμένο στα προεκλογικά φυλλάδια ή στα τηλεοπτικά σποτ.
Η ελπίδα καθορίζεται από την πραγματικότητα, από την τσέπη του εργαζόμενου, από τον λογαριασμό της ΔΕΗ, από το δάνεια και τα χρέη προς τις τράπεζες, από τα αδιέξοδα του άνεργου.
Η πραγματικότητα είναι εδώ και μας «μιλάει» με αριθμούς.
Μας λέει για παράδειγμα πως στην Ελλάδα το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται στα όρια της φτώχειας αυξήθηκε από το 28,1% το 2008 σε 35,7% το 2013, ενώ η σοβαρή στέρηση βασικών αγαθών αυξήθηκε στη χώρα από το 11,2% το 2008, σε 20,3% το 2013. (στοιχεία της Κομισιόν)
Εξάλλου, η μακροχρόνια ανεργία αυξήθηκε στην Ελλάδα από 3,7% το 2008 σε 18,6% το 2013 και το ποσοστό απασχόλησης στον οικονομικά ενεργά πληθυσμό (25-64 ετών) μειώθηκε την ίδια περίοδο από 61,9% σε 49,3%.
Αυτά είναι μπροστά μας και μακάρι να λύνονταν με διαπραγματεύσεις ή επαναδιαπραγματεύσεις εντός των τειχών της ΕΕ.
Όμως η ΕΕ, οι ξένοι τοκογλύφοι, οι τραπεζίτες και τα ντόπια συμφέροντα δεν διαπραγματεύονται, δεν συζητούν και πολύ περισσότερο δεν έχουν ευαισθησίες.
Η οικονομική ελίτ επιβάλλει μονομερώς την φτώχεια, αυξάνει μονομερώς την στρατιά των ανέργων, φορτώνει μονομερώς ένα χρέος στην πλάτη του λαού μας.
Για αυτό και η Αριστερά, που θέλει να σέβεται τον εαυτό της, δεν μπορεί να συνδιαλέγεται με τους δυνάστες τους λαού μας.
Η Αριστερά που σέβεται την ιστορία της, έχει υποχρέωση να διαγράψει μονομερώς το χρέος, να προχωρήσει σε αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, να πετάξει στο σκουπιδοτενεκέ τα μνημόνια, να κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια.
Δυστυχώς τέτοια κυβέρνηση δεν εκλέξαμε σε αυτές τις εκλογές. Οι συμπληγάδες των δεσμεύσεων με τους δανειστές, το ασφυκτικό πλαίσιο που θα συνεχίσει να φτωχοποιεί τον ελληνικό λαό, θέτει επί τάπητος το ζήτημα της ρήξης και της ανατροπής. Αυτό σημαίνει Αριστερά…
