Με ένα διήμερο παιδαγωγικό εργαστήριο από τον Δρ. κ. Παναγιώτη Κανελλόπουλο, μουσικοπαιδαγωγό, αναπληρωτή καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας,
με τίτλο «...ενώ αυτό είναι ένα όργανο του μυαλού», ολοκληρώνεται το Σαββατοκύριακο 11 και 12 Φεβρουαρίου, το εκπαιδευτικό μέρος του Φεστιβάλ «Μουσικότροπο».
Ο κ. Κανελλόπουλος έρχεται να ταράξει τα νερά. Θα μας βγάλει από την παραδοσιακή διδασκαλία του τύπου «μετάδοση γνώσεων» και θα μας διδάξει δύο νέες αρχές: «μέχρι να χτίσουμε μαζί δεν ξέρω τίποτα» και, «ξεκινάμε από την καλλιέργεια της περιέργειας για τον ήχο».
Για το εργαστήριο δεν χρειάζονται μουσικές γνώσεις.
Είναι αφιερωμένο στους παιδαγωγούς που αισθάνονται μουσικοί και στους μουσικούς που αισθάνονται παιδαγωγοί.
Σάββατο 11 και Κυριακή 12 Φεβρουαρίου,
Ώρες: 10:00 έως 14:00
Αίθουσα Ήβη Βοζαλή, Δημοτικού Ωδείου Λάρισας
Κόστος Συμμετοχής: 40€
Θα δοθεί βεβαίωση παρακολούθησης.
Κρατήσεις γίνονται μέσω της ιστοσελίδας του φεστιβάλ www.mousikotropo.gr
Πειραματισμός, Aυτοσχεδιασμός και Συνεργατική Σύνθεση στη μουσική εκπαίδευση
 «Πώς θα σας φαινόταν αν κάθε φορά που βρισκόμαστε με τα παιδιά-μαθητές μας, χτίζαμε τη σχέση μεταξύ μας και τη σχέση μας με τη μουσική πάνω στην παρακάτω θέση: "μέχρι να χτίσουμε μαζί, δεν ξέρω τίποτε";
Και ακόμα: πώς θα σας φαινόταν, αν αντί να θεωρούμε ότι εισάγουμε τα παιδιά στο «ναό της μουσικής», ξεκινούσαμε από την καλλιέργεια της περιέργειας για τον ήχο και τους μετασχηματισμούς του, δίχως πρόωρες και άκαιρες κρίσεις περί ταλέντου, και δίχως προκρούστειες μεθόδους ανάπτυξης της μουσικής αντίληψης;
Στο εργαστήριο αυτό, θα προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε μια σειρά από πλαίσια προκειμένου να μας βοηθήσουν να βιώσουμε βαθιά τι θα σήμαινε το να κάνει κάποιος μουσική παιδαγωγική στη βάση των δυο παραπάνω αρχών.
 "Εν αρχή ην ο ήχος" λοιπόν, και η πρόθεσή μας να δουλέψουμε παρέα, με στόχο να χτίσουμε αυτοσχεδιασμούς και συνθέσεις, απλές και κι απρόσμενες.
Το εργαστήριό μας είναι ανοιχτό σε ανθρώπους με πολύ διαφορετικές πορείες. Δεν προϋποθέτει αλλά ούτε και αποκλείει το να κατέχει κάποιος εξειδικευμένες μουσικές γνώσεις. Το στοίχημά μας είναι να μπορέσουμε να αναπτύξουμε μουσικές δημιουργικές δράσεις που να είναι το αποτέλεσμα "φωνών" πολύ διαφορετικών μεταξύ τους.
Δεν υπάρχει για μας παρά μόνο ήχος και σιωπή, και η διάθεσή μας να πειραματιστούμε πέρα από τα όρια των συνήθων βεβαιοτήτων. Κάθε ηχογόνο σώμα μπορεί να αποτελέσει μουσικό όργανο («όργανο του μυαλού» το ονόμασε κάποτε ένας μαθητής μου, ο 8χρόνος τότε Οδυσσέας). Οι μουσικές ιδέες γεννιούνται καθώς χτίζουμε αυτοσχεδιασμούς, και οι συνθέσεις δεν είναι παρά τρόποι να παίζουμε με τις μορφές και τις σχέσεις των ήχων.
Θα παίξουμε επομένως, θα παίξουμε δίχως «νότες», δίχως φόβο για «το λάθος», αλλά με πολλή μουσική. Μια τέτοια αντιμετώπιση της μουσικοπαιδαγωγικής συνάντησής μας οδηγεί πέρα από την παραδοσιακή έννοια της μάθησης ως αποτέλεσμα «μετάδοσης» γνώσεων και εργάζεται στη βάση της άποψης ότι η Παιδεία είναι μια διαρκής κριτική αναζήτηση των όρων και των δυνατοτήτων της ελευθερίας.»