Στην αξία της πραγματικής φιλανθρωπίας και της αληθινής αγάπης προς τον συνάνθρωπο αναφέρθηκε χθες το πρωί ο μητροπολίτης Λαρίσης κ. Ιερώνυμος από τον μητροπολιτικό ναό του αγίου Αχιλλείου Λαρίσης.
“Οι άνθρωποι σήμερα είναι διστακτικοί στο να προσφέρουν”, ανέφερε ο κ. Ιερώνυμος, που τέλεσε τη θεία λειτουργία της Κυριακής του Παραλύτου και πρόσθεσε πως “οι καρδιές τους είναι κλειστές και όπου προσφέρουν το κάνουν με όρους και προϋποθέσεις, αφού θέλουν να διαφημιστεί η πράξη τους, ενώ το καλό φαίνεται με πολλούς τρόπους χωρίς να χρειάζεται να μιλήσει κανείς”.
Θέλοντας να δώσει το νόημα της πραγματικής φιλανθρωπίας, ο μητροπολίτης Λαρίσης τόνισε πως “πρέπει να γίνεται με όρους διάκρισης και κρυφά. Έτσι θα φανεί η διαφορά στον τρόπο της σκέψης του χριστιανισμού και όχι να το διατυμπανίζουμε” και σημείωσε πως “η υποθήκη που μας άφησε ο Χριστός, είναι να χρησιμοποιούμε αυτό που έχουμε όσο είναι οι ανάγκες μας και το περίσσευμα είναι του αδελφού μας. Τον βρίσκουμε και του το προσφέρουμε”.
Ο κ. Ιερώνυμος, παίρνοντας αφορμή από την μεγάλη κοινωνική δράση της Ταβιθά, επεσήμανε πως “υπήρξε αφιερωμένη στην πραγματική ελεημοσύνη. Πεθαίνει και παρά στο γεγονός ότι πεθαμένη δεν έχει στόμα να μιλήσει, μιλάνε υπέρ αυτής οι καλές πράξεις που έχει αφήσει πίσω της. Ούτε διαφημίσεις, ούτε προβολές σε εφημερίδες, κανάλια και περιοδικά”.
Αναφερόμενος στην εγωιστική επιθυμία του ανθρώπου να ζητά περισσότερα απ΄ όσα χρειάζεται, ο μητροπολίτης Λαρίσης υπογράμμισε πως “νομίζουμε ότι ο πλούτος είναι δικός μας και ότι τα όσα έχουμε είναι για την τσέπη μας” συμπληρώνοντας πως “ο άνθρωπος στην εποχή μας δρα απαράδεκτα και κυριαρχικά, υποτάσσοντας τα πάντα στον βωμό του κέρδους και της απληστίας του”.
Ο κ. Ιερώνυμος συνέχισε λέγοντας πως “στην σημερινή μας εποχή πολλοί επηρεασμένοι χριστιανοί νομίζουν ότι εξαντλούν το καθήκον της φιλανθρωπίας και της ελεημοσύνης πετώντας ένα εικοσάλεπτο και ένα πενηντάλεπτο στο δίσκο που περνάει από μπροστά τους και πίσω τους ταυτόχρονα μουρμουράνε τι γίνονται και που πάνε τα λεφτά” και έκλεισε διευκρινίζοντας ότι “με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο δεν προσφέρουμε, αλλά δεν έχουμε ούτε ψυχική ωφέλεια παρά μόνο κατάκριση και καταδίκη”.
Αναστάσιος Βόπης (orthodoxia.info)
