Τα τελευταία δυο χρόνια η χώρα μας έχει βρεθεί στο επίκεντρο μιας μεγάλης προσφυγικής ροής . Για εκατοντάδες χιλιάδες κατατρεγμένους ανθρώπους κυρίως από τη Συρία αλλά και από το Αφγανιστάν το Ιράν και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής η Ελλάδα ήταν ο πρώτος σταθμός για ένα καλύτερο μέλλον , δυστυχώς όμως απέναντι τους βρήκαν μια Ευρώπη φρούριο . Από την πρώτη στιγμή αυτής της κρίσης δοκιμάστηκαν δυο “Ελλάδες” , η μία της αλληλεγγύης και της ανθρωπιάς και η άλλη του φόβου και του ρατσισμού . Ευτυχώς η πρώτη επικράτησε και παρά κάποια ακραία φαινόμενα και ένα πρωτοφανές κύμα αλληλεγγύης απλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα
Και ερχόμαστε στο σήμερα , όπου με πρωτοβουλία της κυβέρνησης έχει ξεκινήσει η διαδικασία σταδιακής ένταξης των προσφυγόπουλων στην εκπαίδευση . Δυστυχώς και στην πόλη μας , με την ανακοίνωση των σχολείων που θα φιλοξενήσουν παιδιά από τον καταυλισμό του Κουτσόχερου, ξεκίνησαν αντιδράσεις “αγανακτισμένων” γονέων με κύριο επιχείρημα την υγεία των μαθητών. Σίγουρα τα φαινόμενα αυτά δεν πήραν την μορφή που πήραν αλλού , όπως στο Ωραιόκαστρο ή πιο πρόσφατα στο Πέραμα με τις ορδές του υπόδικου Λαγού της Χ.Α.. Δημιουργήθηκε ωστόσο ένα κλίμα ανησυχίας εν όψει της τελετής υποδοχής των προσφυγόπουλων στα σχολεία της πόλης.
Παρόλα αυτά ούτε στο 3ο γυμνάσιο, ούτε στο δημοτικό της Τερψιθέας, ούτε και στο 26ο δημοτικό, δημιουργήθηκε η παραμικρή ένταση. Για ακόμα μια φορά η αλληλεγγύη νίκησε το φόβο και τον ρατσισμό. Οι αυλές των σχολείων, γέμισαν με παιδικά χαμόγελα και φωνές, αλλά και με φορείς όπως ο Δήμος Λαρισαίων, το εργατικό κέντρο, η ΕΛΜΕ, αλληλέγγυες οργανώσεις και ευρύτερα Λαρισαίους πολίτες, ώστε να υποδεχθούν χαρούμενα πρόσωπα που έπειτα από πολλές κακουχίες, αρχίζουν να ξανανιώθουν παιδιά, όπως και είναι το φυσιολογικό.
Ως Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ Λάρισας θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε δίπλα σε κάθε πράξη αλληλεγγύης και ενάντια σε κάθε ρατσιστική λογική. Παλεύουμε για τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των προσφυγόπουλων άλλα και κάθε κοινωνική ομάδα που πλήττεται. Η αλληλεγγύη και συλλογική δράση είναι το όπλο μας απέναντι στη βαρβαρότητα.
Εν κατακλείδι, θα θέλαμε να απευθυνθούμε με κατανόηση στους συλλόγους γονέων που αντιδρούν, στην ένταξη των προσφυγόπουλων στα ελληνικά σχολεία. Τουλάχιστον όχι σε όσους είναι φασίστες ή ρατσιστές , αλλά σε αυτούς που φοβούνται ίσως λόγω ελλιπούς ενημέρωσης ή για άλλους λόγους . Κατανοητή ως ένα βαθμό η επιφυλακτικότητα αλλά αλήθεια τι άλλο χρειάζεται για να πεισθεί κάποιος για το αν ένα παιδί που πριν λίγο καιρό έτρεχε για να ξεφύγει από τις βόμβες πρέπει να πάει στο σχολείο όπως κάθε παιδί. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δηλαδή , όπως λέει κι ο ποιητής.
