Τρεις παραδοσιακές οικογένειες αγροτοσυνδικαλιστών, που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις μεγάλες κινητοποιήσεις του '90, δίνουν και σήμερα το παρών στο μπλόκο των Τεμπών.

Ο γιος του Θανάση Κοκκινούλη, Δημήτρης, ο γιος του προέδρου του Αγροτικού Συνεταιρισμού Λαρισαίων Αγροτών Χρήστου Σιδερόπουλου, Στάθης, και ο ανιψιός του αγροτοσυνδικαλιστή και στελέχους του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Καλογιάννη, Παναγιώτης, που είναι και ανιψιός του Θ. Κοκκινούλη, σπούδασαν τη γεωργία σε ανώτερες σχολές και επέστρεψαν στα χωριά τους για να καλλιεργήσουν τη γη.

Mε επιχειρήματα και την ορμή των νιάτων τους, συμμετέχουν στις συσκέψεις μαζί με τους παλιότερους -και τους γονείς τους-, μοιράζουν σε βάρδιες τις... νύχτες και ανεβάζουν φωτογραφίες τους από τα μπλόκα στα social media. Εδώ και τρεις εβδομάδες έχουν μεταφέρει εκεί τα τρακτέρ των οικογενειών τους, τα οποία παίρνουν μέρος στις κινητοποιήσεις τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Παίρνουν τον λόγο στις συνεδριάσεις, ζητούν να μείνουν ενωμένοι οι αγρότες, έχουν σχέδια και όραμα για την επόμενη μέρα και δηλώνουν πως «η ανταμοιβή αυτού του αγώνα είναι να γυρίσουμε στα σπίτια και στα χωράφια με το κεφάλι ψηλά. Τίποτα παραπάνω».

«Θέλουμε δίκαιη φορολογία»

Γεννημένος πριν από 33 χρόνια στη Χάλκη, ο Δημήτρης Κοκκινούλης σπούδασε μηχανολόγος στην ΑΣΕΤΕΜ-ΣΕΛΕΤΕ στην Αθήνα -ο Θ. Κοκκινούλης σπούδασε επίσης στην Αθήνα, στη Νομική- και εργάστηκε για δύο χρόνια ως ωρομίσθιος καθηγητής στην Αβερώφειο Γεωργική Σχολή στη Λάρισα. Ηταν μια ενδιαφέρουσα εμπειρία, αλλά κράτησε λίγο και σύντομα κατάλαβε ότι η γη τον τραβούσε περισσότερο. Επέκτεινε τις καλλιέργειες του πατέρα του, εγκατέλειψε ωστόσο το βαμβάκι και τα σιτηρά και ασχολείται με την καλλιέργεια επιτραπέζιων σταφυλιών, τα οποία εξάγει μέσω εμπόρων σε Αγγλία και Γερμανία, ενώ έχει και μικρή παραγωγή σε ντομάτα και βερίκοκα. «Είμαστε στον δρόμο, γιατί θέλουμε να μείνουμε στα χωράφια. Τα τελευταία χρόνια βγάζουμε ένα μικρό χαρτζιλίκι, δεν περισσεύει τίποτα. Την επιβίωσή μας διεκδικούμε, τα νέα μέτρα είναι καταστροφή», λέει στο «Εθνος της Κυριακής».

Ο Δημήτρης Κοκκινούλης βρίσκεται στα Τέμπη με το τρακτέρ του πατέρα του, άλλωστε και ο ίδιος ο Θ. Κοκκινούλης περνά συχνά από το μπλόκο και συνομιλεί με τους αγρότες, ο ρόλος του ωστόσο είναι περισσότερο... παρασκηνιακός.«Ο πατέρας μου ήταν και είναι πρότυπο για μένα σε πολλά. Πάντα μου έλεγε ότι πρέπει να ασχοληθώ με τη γη με μια νέα ματιά. Με παρότρυνε να μπω στην αμπελοκαλλιέργεια και μου λέει ότι δεν πρέπει να βιάζομαι», αναφέρει και προσθέτει: «Εμείς είμαστε το μέλλον της αγροτικής παραγωγής. Πρέπει να αλλάξουμε σε πολλά, αλλά χρειαζόμαστε κίνητρα. Να διεκδικούμε γιατί στη γεωργία τίποτα δεν μας χαρίζεται. Παλεύουμε με τον καιρό, με τις ασθένειες, με τις χαμηλές αποδόσεις. Είναι λάθος να περνά η εντύπωση πως δεν θέλουμε να φορολογηθούμε. Αγωνιζόμαστε για μια δίκαιη φορολογία που δεν θα μας εξοντώνει».

«Βγαίνουμε μπροστά με πάθος»

Ο... Βενιαμίν της οικογένειας του Χρήστου Σιδερόπουλου, ο 18χρονος Στάθης, τελειώνει φέτος την Αβερώφειο Γεωργική Σχολή Λάρισας με κατεύθυνση τη μηχανολογία γεωργικών μηχανημάτων. Το πρωί παρακολουθεί τα μαθήματά του και το μεσημέρι βρίσκεται στο μπλόκο των Τεμπών, δίπλα στον πατέρα του, ενώ «μόλις στρώσει ο καιρός, ξεχάστε με, θα με βρείτε στα χωράφια στους Αγίους Αναργύρους».«Χαίρομαι που βγήκαν μπροστά οι αγρότες, μου αρέσει που αγωνιζόμαστε με τόσο πάθος. Πρέπει να καταλάβει η κυβέρνηση ότι με αυτό το φορολογικό και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο δεν έχει προοπτική η γεωργία και η κτηνοτροφία», λέει.

Ονειρεύεται να τελειώσει τη Σχολή και μετά να παρακολουθήσει σεμινάρια ή κάποιο επιμορφωτικό πρόγραμμα σχετικό με τη μηχανολογία. Θέλει να... λύνει και να δένει αγροτικά μηχανήματα. Και να επεκτείνει τις καλλιέργειες του πατέρα του, πέρα από το βαμβάκι και τα σιτηρά, στα όσπρια και τα κηπευτικά. «Από πολύ μικρός είμαι στα μπλόκα. Με έπαιρνε ο πατέρας μου κάθε χρόνο με το τρακτέρ και πηγαίναμε πότε στα Τέμπη, πότε κάπου αλλού. Μου έλεγε και μου λέει ότι πρέπει να βγαίνω μπροστά. Αλλά όταν τελειώσουν οι κινητοποιήσεις, εγώ θα πάω σπίτι και στα χωράφια. Εκεί ανήκω», δηλώνει.

Κρατάει σημειώσεις στις συσκέψεις, εκνευρίζεται που χτυπάει συνέχεια το κινητό του πατέρα του και ξεκαθαρίζει ότι δεν θέλει να ασχοληθεί με την πολιτική.

«Οι αγρότες βγήκαν μπροστά γιατί θέλουν να μείνουν στη γη με αξιοπρέπεια. Να φορολογούνται με έναν δίκαιο τρόπο για να τους μένουν χρήματα και να συνεχίζουν την επόμενη χρονιά», μας λέει ο Στάθης Σιδερόπουλος.

«Η γενιά μας πλήττεται σκληρά»

«Ποιος είναι αυτός ο πιτσιρικάς, που ήρθε, τα έκανε?μαντάρα και έφυγε;», αναρωτιόνταν πριν από 12 μέρες αγροτοσυνδικαλιστές που συγκεντρώθηκαν στο Πολιτιστικό Κέντρο Σίνδου, έξω από τη Θεσσαλονίκη.

Αυτός ο πιτσιρικάς δεν ήταν άλλος από τον 30χρονο Παναγιώτη Καλογιάννη, εκ Χάλκης Λάρισας ορμώμενο, ανιψιό... δύο αφεντάδων, του γνωστού αγροτοσυνδικαλιστή με διαδρομή 20 και πλέον χρόνων στο ΠΑΣΟΚ Γιάννη Καλογιάννη, που έχει φύγει από τη ζωή, αλλά και του «γαλάζιου» Θανάση Κοκκινούλη. Τον νεαρό αγρότη και αγροτοσυνδικαλιστή έστειλε ως αντιπρόσωπο το μπλόκο των Τεμπών, αλλά εκείνος αποχώρησε από τη σύσκεψη διαφωνώντας για τη διαδικασία.

Ο Παναγιώτης Καλογιάννης γεννήθηκε πριν από 30 χρόνια, σπούδασε Τεχνολόγος Γεωπόνος στο ΤΕΙ Λάρισας, εργάστηκε για κάποια χρόνια σε έναν γεωπόνο και μετά τον στρατό αποφάσισε να ασχοληθεί με τη γεωργία, με πρότυπο τον θείο του, αλλά και τον πατέρα του, Γιώργο Καλογιάννη, καλλιεργώντας σιτηρά, βαμβάκι, όσπρια και βιομηχανική ντομάτα. Είναι από τους επικεφαλής της ομάδας παραγωγών βιομηχανικής ντομάτας και συμμετέχει στον Αγροτικό Συνεταιρισμό Λαρισαίων Αγροτών.

«Μπήκα μπροστά, όπως και άλλα παιδιά, γιατί είναι φανερό πως οι παλιοί αγροτοσυνδικαλιστές δεν πείθουν πια τον κόσμο. Πήγαιναν στις συσκέψεις με τις κυβερνήσεις, έπαιρναν κάποια ψίχουλα, τους χτυπούσαν την πλάτη οι υπουργοί και επέστρεφαν στα χωριά, μάζευαν τα τρακτέρ και την επόμενη χρονιά γινόταν μια από τα ίδια», λέει ο 30χρονος.

«Η γενιά μας πλήττεται, καταλαβαίνω ότι όλοι υποφέρουν, αλλά ο αγροτικός κόσμος έχει μια ιδιαιτερότητα. Εμείς πρέπει να φορολογηθούμε αλλιώς, γιατί χρειαζόμαστε χρήματα για την επόμενη χρονιά. Προπληρώνουμε το κόστος παραγωγής, αν μας τα πάρουν όλα σε φόρους, δεν θα μας μείνει τίποτα για να καλλιεργήσουμε», σημειώνει, προσθέτοντας ότι ο ΟΓΑ πρέπει να μείνει αυτόνομος, να υπάρξει 12.000€ αφορολόγητο εισόδημα και άλλο τόσο στις επιδοτήσεις, μείωση του ΦΠΑ, κ.ά., με το επιχείρημα ότι «έτσι συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη. Δείτε πόσο πληρώνουν οι Ευρωπαίοι αγρότες το πετρέλαιο και πόσο εμείς».

Οσο για την επόμενη μέρα, ο Π. Καλογιάννης δεν βλέπει άμεσα σχέδιο αποκλιμάκωσης των κινητοποιήσεων, «όλα εξαρτώνται από τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης που μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να έχει κάτι να μας πει. Κάποιοι πιστεύουν ότι θέλουμε να εξαγοράσουμε αυτόν τον αγώνα με θέσεις και εξουσία. Αλλά έχουμε γυρίσει όλα τα χωριά του κάμπου με δικά μας έξοδα και χωρίς αντάλλαγμα. Η μόνη μας ανταμοιβή θα είναι να γυρίσουμε στα σπίτια και στα χωράφια μας με το κεφάλι ψηλά. Τίποτα παραπάνω», αναφέρει.

Η απαξίωση της πολιτικής

«Εχει απαξιωθεί λίγο το πολιτικό σύστημα. Ολοι λένε ότι είμαστε στους δρόμους γιατί υπάρχει πολιτική υποκίνηση. Δεν είναι αλήθεια, οι αγρότες βγήκαν μπροστά γιατί θέλουν να μείνουν στη γη τους με αξιοπρέπεια», εξηγεί ο 18χρονος Στάθης Σιδερόπουλος.

ΕΘΝΟΣ (ΜΑΡΙΑ ΡΙΤΖΑΛΕΟΥ)