"Αδελφοί μου, Χριστούγεννα σήμερα. Γιορτή μεγάλης χαράς. Το είπε το Αρχαγγελικό στόμα. Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην…». (Λουκ.β.10).
Αλήθεια, ποια είναι η χαρά των Χριστουγέννων; Πρώτα βέβαια το γεγονός ότι τιμήθηκε ο άνθρωπος. Γεννήθηκε για μας ο Σωτήρας μας. Κι επίσης, βέβαια, γιατί ο Κύριος ο Θεός έκλινε τους Ουρανούς και κατέβη και ήλθε ανάμεσά μας. Μας δίδαξε, μας θεράπευσε, «διήλθεν ευεργετών και ιώμενος» (Πράξ. ι.38) κι έφυγε πάλι για τους ουρανούς, παίρνοντας μαζί του την ανθρώπινή του υπόστασι, τιμώντας το θεωμένο πρόσλημα. Τιμή ανυπέρβλητη.
Ποιο είναι όμως το μεγάλο δώρο και η αιτία της χαράς; Είναι το γεγονός ότι από τον χρόνο τον φθαρτό και περιωρισμένο, περνάμε στην αιωνιότητα. Αυτό που δογματίζει ο Υμνογράφος της ημέρας, όταν λέη «Ότε καιρός της επί γης παρουσίας σου… της αιωνίου σου Βασιλείας το άναρχον εκαινουργήθη». Η σάρκωση του Λόγου, του Ιησού Χριστού, δίνει αξία στον χρόνο, μας υπογραμμίζει ότι τώρα πλέον είναι καιρός – περίοδος κατά την οποία ο άνθρωπος ετοιμάζεται για την αιωνιότητα, και μάλιστα, αρχίζει να την χαίρεται από τώρα, να την προγεύεται απ” αυτή τη ζωή. Η ζωή της Εκκλησίας είναι ο καιρός της Βασιλείας του Θεού πάνω στη γη. Είναι η παρουσία του άχρονου, του αΐδιου, του αιώνιου Θεού, ανάμεσά μας. Τώρα ο Κύριος μεταποιεί με τη χάρι Του κι εμάς. Μας δίνει την δυνατότητα να γίνουμε αιώνιοι, να βγούμε έξω από τον περιωρισμένο χρόνο, κι απ” τη φθαρτότητα αυτού του κόσμου. Ζούμε από τώρα την αιωνιότητα, την Βασιλεία του Θεού. Η αιωνιότητα και η Βασιλεία του Θεού δεν είναι τώρα πλέον κάτι μελλοντικό, κάτι το οποίον θα πραγματοποιηθή στην άλλη ζωή. Αρχίζει απ” αυτή τη ζωή και ολοκληρώνεται στη μέλλουσα. Όπως το είπε ο Κύριος: «η Βασιλεία του Θεού, εντός υμών εστί». (Λουκά ιζ.20) (Λουκά ιζ.21).
Κι αυτό το βιώνουμε περισσότερο μέσα στην Εκκλησία του Χριστού, μέσα στο Ναό. Όταν εισερχόμαστε στο Ναό, τότε ο επίγειος χρόνος μεταβάλλεται σε ουράνιο και πνευματικό. Εδώ μετά της Θεοτόκου και πάντων των Αγίων «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα». Πραγματοποιείται εδώ η κοινωνία όλης της Εκλησίας με τον Τριαδικό Θεό μας.
Αδελφοί μου,
Από τη στιγμή της ενσάρκου παρουσίας του Κυρίου, έχουμε εισέλθει στα έσχατα. Ζούμε ήδη την πορεία του χρόνου που μας οδηγεί στην αιωνιότητα. Ας ευχαριστήσουμε τον εν σπηλαίω τεχθέντα Κύριο γι” αυτό το μεγάλο δώρο, γι” αυτή την μοναδική και ύψιστη Χάρι. Κι επειδή για τον καθένα μας η διάρκεια του χρόνου είναι άγνωστη και άδηλη, οπωσδήποτε ο χρόνος της παρούσης ζωής είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε. Ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να ευοδώση τον αγώνα μας να αξιοποιήσουμε αυτή τη μοναδική ευκαιρία, για να τελειοποιηθούμε πνευματικά και να γίνουμε μέτοχοι της αιωνίου ζωής και βασιλείας Του, ψάλλοντες με τους Αγγέλους Του, «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία» (Λουκά, β,14).
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
Ο ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΣ"
