Σε ανακοίνωση αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής:
“Στα πλαίσια της καμπάνιας μας για την υγεία της γυναίκας , παραχωρούμε σήμερα αυτή την συνέντευξη, δε θα μπορούσε να μείνει απέξω ένα τόσο σοβαρό θέμα όπως η μητρότητα, που σχετίζεται συνολικότερα με την υγεία. Θα ακολουθήσουν μια σειρά δράσεις για τις οποίες θα ενημερωθείτε.
Είναι γνωστό ότι η δεύτερη Κυριακή του Μάη έχει καθιερωθεί ως εθνική γιορτή της μητέρας σε ολόκληρο σχεδόν τον κόσμο και γιορτάζεται πάνω από έναν αιώνα.
“Τρεις φορές τρέφει η μάνα το παιδί της” λέει ο Ρουσσώ.
“Με το αίμα της, με το γάλα της και τις αρετές της”
“Το χέρι που κουνάει την κούνια του μωρού διευθύνει τον κόσμο” λέει ο Γκρέϋ.
“Μόνο οι μητέρες σκέφτονται το μέλλον γιατί το γεννούν με τα παιδιά τους” λέει ο ο Μαξίμ Γκόρκι.
Η έννοια της μητρότητας αποτελεί την αποθέωση της ανθρώπινης ύπαρξης και η διαδικασία της αναπαραγωγής έχει “χαριστεί” από τη φύση κυρίως στη γυναίκα η οποία φέρει τη χαρά αλλά και την ευθύνη της μητρότητας. Παράλληλα, η γυναίκα ως πολύπλευρη φύση και καλύπτοντας ανάγκες της σχετικές με την ισότητα, την ολοκλήρωση της προσωπικότητας της, τη χειραφέτησή της και την κοινωνική της απελευθέρωση βγαίνει στην αγορά εργασίας. Βασικότατο επίσης παράγοντα για τη δράση αυτή της γυναίκας αποτελεί η ανάγκη κάλυψης οικονομικών αναγκών.
Και για να είμαστε πιο ακριβείς, ο καπιταλισμός βγάζει τη γυναίκα στην αγορά εργασίας, για να καλύψει τις δικές του ανάγκες σε εργατική δύναμη, ειδικά σε εργασίες που εκείνη την εποχή χρειάζονται τα λεπτά γυναικεία χέρια, όπως στον κλάδο της υφαντουργίας. Για τον ίδιο λόγο εισάγει την ίδια περίοδο στην αγορά εργασίας την εργασία των ανηλίκων παιδιών.
Και μάλιστα, ο καπιταλιστής αγοράζει τόσο τη γυναικεία όσο και την παιδική εργατική δύναμη πολύ πιο φθηνή από την εργατική δύναμη του άντρα. Με αυτό τον τρόπο πετυχαίνει διπλό στόχο: και καλύπτει τις ανάγκες του και ρίχνει την τιμή της εργατικής δύναμης όλης της οικογένειας.
Οι κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες καλείται, ειδικά σήμερα η γυναίκα να προσφέρει την εργασία της ικανοποιώντας ταυτόχρονα όλες τις παραπάνω ανάγκες είναι ιδιαίτερα εχθρικές.
Η ανεργία, η φτώχεια, η λιτότητα, η απελευθέρωση του ωραρίου, η καταστρατήγηση της εργασιακής νομοθεσίας αλλά και η υποβαθμισμένη δημόσια υγεία, η έλλειψη κοινωνικής πολιτικής αποτελούν αιτίες αποτρεπτικές για τη γέννηση ενός παιδιού δημιουργώντας ανασφάλεια και δυστυχία στα νέα ζευγάρια.
Παρακολουθώντας διαχρονικά την αντιμετώπιση της μητρότητας, είτε με θεωρίες είτε με νομοθετικές ρυθμίσεις εύκολα οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι κάθε άλλο παρά προστατευμένη είναι. Εύκολα διαπιστώνεται η προσπάθεια να απογυμνωθεί η μητρότητα από την κοινωνική της αξία. Δηλαδή να απαλλάσσεται από αυτό το “κόστος” το κράτος και η εργοδοσία, στο βαθμό βέβαια που η κατάσταση του λαϊκού κινήματος το επιτρέπει.
Άλλωστε, κάτω από αγώνες, τις κατακτήσεις στις σοσιαλιστικές χώρες, αλλά και τα περιθώρια που είχε ο καπιταλισμός για παραχωρήσεις στους εργαζόμενους, ιδιαίτερα μετά τη μεταπολίτευση, κατακτήθηκαν κάποια δικαιώματα, που σήμερα, στο όνομα της κρίσης παίρνονται πίσω.
Η μητρότητα αποτελεί για την εκάστοτε κυρίαρχη τάξη το κομβικό σημείο πάνω στο οποίο στηρίζει τη διπλή εκμετάλλευση της γυναικείας εργατικής δύναμης με την αποκλειστική χρέωση της αναπαραγωγής κυρίως στη γυναίκα. Οι γυναίκες πρέπει να παραμείνουν φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό και η Μητρότητα να αποτελεί πρόσχημα για όλα τα αντιλαϊκά μέτρα που συνήθως πλήττουν πρώτα τις γυναίκες.
Και μάλιστα, η υποκρισία της αστικής τάξης περισσεύει . Ας θυμηθούμε, για παράδειγμα, τα επιδόματα τοκετού ήταν διαφορετικά στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, διαφορετικά στα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία και πολλές γυναίκες, πχ. νοικοκυρές, αυτοαπασχολούμενες, άνεργες, μετανάστριες δεν είχαν αυτό το δικαίωμα. Το ίδιο συνέβαινε με τις άδειες εγκυμοσύνης και τοκετού. Πχ. οι αυτοαπασχολούμενες δεν είχαν και δεν έχουν.
Και όλα αυτά στο όνομα μιας ισότητας ψευδεπίγραφης, μιας ισότητας στα λόγια, που εκπορεύεται από την Ένωση των καρχαριών του πλούτου, την ΕΕ, που φυσικά όλες οι Κυβερνήσεις υλοποιούν μέχρι κεραίας.
Πίσω από τα βαρύγδουπα λόγια, για την αγάπη στο «άλλο μισό του ουρανού», ή όσα κάθε χρονιά ακούμε για τη μέρα αυτή της μητρότητας, πίσω απ’ όλα αυτά, η πραγματικότητα έρχεται σκληρή και αποκαλύπτει ότι:
Η διαδικασία της αναπαραγωγής είναι σε όλες τις χώρες του «Προοδευτικού» καπιταλιστικού κόσμου, ένα προσοδοφόρο εμπόρευμα. στη χώρα μας οι περισσότερες μαιευτικές και γυναικολογικές κλινικές και ότι σχετίζεται με αυτές όπως τράπεζες ωαρίων, ομφαλικών κυττάρων κλπ. βρίσκονται στον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα, καθώς έχουν το μεγαλύτερο κέρδος στο χώρο της υγείας!!
Και βέβαια είναι γνωστό ότι η Ιατρικώς Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή (ΙΥΑ) μεγάλη κατάκτηση της επιστήμης και της τεχνολογίας, στα χέρια του κεφαλαίου αποτελεί το πιο προσοδοφόρο τομέα των επιχειρηματιών υγείας. Από τα 54 κέντρα που υπάρχουν στην Ελλάδα μόνο τα 10 είναι δημόσια. Σε όλα αυτά προστίθεται η έλλειψη κρατικής φροντίδας και υποδομών για το παιδί, η έλλειψη λαϊκής στέγης
Η ένωση γυναικών Λάρισας αντιπαλεύει όχι επετειακά αλλά καθημερινά αυτή την επικίνδυνη και βάρβαρη πολιτική.
Μαζί με τους συμμάχους της εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενος, φοιτητές, αγωνίζεται ώστε Κάθε νέα και νέος που ζει στην Ελλάδα, Έλληνας ή μετανάστης, εργαζόμενος ή άνεργος να έχει ένα ευρύ πλέγμα κοινωνικών υπηρεσιών (παιδείας, υγείας, πρόνοιας, πολιτισμού κλπ.) . Να έχει δηλαδή αυτό που δικαιούται!
Κάθε γυναίκα και νέο ζευγάρι δικαιούται να καλύπτει όλες τις σύγχρονες ανάγκες, που σχετίζονται με την αναπαραγωγική διαδικασία, γενικότερης πρόληψης και θεραπείας, προγεννητικού ελέγχου, παρακολούθησης της εγκυμοσύνης, τοκετού, ιατρικώς υποβοηθούμενης γονιμοποίησης, μέσα από το αποκλειστικά δημόσιο σύστημα υγείας- πρόνοιας δωρεάν.
Η γυναίκα που πρόκειται να φέρει στον κόσμο ένα παιδί πρέπει να περιβάλλεται από ένα δίκτυ προστασίας αποτελούμενο από:
εξασφαλισμένους όρους υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας με ειδικά μέτρα προστασίας κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης και της λοχείας.
Ουσιαστικά μέτρα απαγόρευσης της απόλυσης για λόγους εγκυμοσύνης (ας μην ξεχνάμε τα συμφωνητικά που αναγκάζονται να υπογράψουν οι νέες εργαζόμενες ότι δεν θα τεκνοποιήσουν σε σύντομο χρονικό διάστημα αφού προσλαμβάνονται).
Πληρωμένη και με τις ασφαλιστικές εισφορές άδεια εγκυμοσύνης και λοχείας είτε στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα.
Επαναχορήγηση του επιδόματος τοκετού σε όλες τις γυναίκες καθώς και πλήρη δωρεάν προγεννητικό και προληπτικό έλεγχο, διαγνωστικές εξετάσεις και φάρμακα για όλες τις γυναίκες χωρίς εξαιρέσεις.
Δημόσια νηπιαγωγεία και σχολεία με θέσεις και επάρκεια για όλες τις λαϊκές οικογένειες.
Ειδικά μέτρα προστασίας για την άγαμη μητέρα.
Δημιουργία σταθμών θηλασμού σε δημόσιους χώρους και υπηρεσίες για τις εργαζόμενες μητέρες με την αντίστοιχη δημιουργία βρεφονηπιακών σταθμών και σταθμών θηλασμού σε εργασιακούς χώρους, με πλήρη προστασία της μητρότητας από το κράτος.
Η Μητρότητα και η έμπρακτη κοινωνική της αναγνώριση από την πολιτεία δεν είναι μόνον ζήτημα του γυναικείου κινήματος. Είναι ζήτημα του εργατικού κινήματος όπως και όλου του λαϊκού κινήματος.
Είναι πρωτίστως, ζήτημα των γυναικών που μοχθούν καθημερινά στην πόλη και της περιφέρεια. Των γυναικών που παράγουν υλικό και πνευματικό πλούτο. Είναι ζήτημα των γυναικών που βρίσκονται στην αναπαραγωγική ηλικία αλλά και των γυναικών που μεγάλωσαν τα παιδιά τους.
Γιατί τα παιδιά που γεννιούνται στον κόσμο ανεξάρτητα από χρώμα, φύλο και θρησκεία έχουν δικαιώματα.
Γιατί τα παιδιά είναι η επόμενη βάρδια των εργαζομένων που θα παράξουν τον αυριανό υλικό και πνευματικό πλούτο της χώρας και πρέπει να είναι γερά, μορφωμένα και ασφαλή.
Η Ένωση Γυναικών Λάρισας (μέλος Ο.Γ.Ε) καλεί όλες τις νέες, εργαζόμενες γυναίκες και μητέρες να παλέψουν για το δικαίωμα στη μητρότητα, το οποίο δεν μπορεί να αποτελεί «κόστος» για τους εργοδότες και το κράτος αλλά ένα φυσικό δικαίωμα το οποίο δεν χωράει στους νόμους της αγοράς και του ελεύθερου ανταγωνισμού της κοινωνίας και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται και να προστατεύεται”.
